Laatste bericht dateert van begin januari en ondertussen staat het einde van februari alweer voor de deur. Mijn probleem is dat ik nooit de tijd krijg om te vertellen over al mijn verhalen. Ik schrijf nu terwijl de rest kijkt naar wereldkampioenschap in Oslo en ze een film kijken.
Ik heb dus veel op te halen. Gelukkig heb ik een papier waar ik opschrijf wat ik allemaal doe hier in het kort. Maar ik vind gewoonweg geen tijd om het hele verhaal uit te schrijven.
Ik moet beginnen met het kamp dat ik met de andere afs’ers had van 6 tot 9 januari. Dit kamp lijkt alweer een eeuwigheid geleden terwijl het slechts minder dan 2 maanden geleden is. Donderdag 6 januari kwam Andres een jongen van Chili die vrij ver van Oslo woont bij mij slapen, zo konden wij dan samen rijden met Tonje (afs begeleider en organisator) om de kosten te drukken. Donderdag pikte ik hem dan op in Sandvika om samen naar huis te keren. Hij is echt een topkerel waar je altijd mee kan lachen. Ook verbaasde ik me over zijn Noors, hij kon perfect conversaties voeren met mijn ouders. Voor een Spaanstalige echt een mooie prestatie. Gezien ik beschik over een groot 2-persoonsbed en een tv, keken we gezellig naar enkele films. We konden namelijk lekker lang uitslapen. Vrijdag moesten pas om 2 uur in Sandvika zijn om met Tonje mee te rijden naar Honefoss (ongeveer anderhalf uur rijden). Wij waren dan ook de eersten die aankwamen op deze megagezellige kampplaats. Tonje zette ons af want zij moest zelf nog boodschappen doen en anderen ophalen. Wij waren verantwoordelijk voor het warm maken van de kampplaats, sneeuw ruimen en hout halen. Tegen 5-6 uur kwamen de eerste studenten binnen en maakten we samen het avondeten. Dit weekend stond niet in teken van afs maar stond alleen maar in teken om ons te vermaken. Het grappige was dat de jongens de zolderkamer kregen die waardoor het hoger gelegen was veel warmer was dan waar de meisjes sliepen, zij sliepen namelijk in de kelder waar het kwik heel wat lager was.
Zaterdag lang uitslapen na een lange nacht met m’n goede vrienden uit USA en Duitsland. Wij met z’n vieren kunnen het uitstekend met elkaar vinden. Ook trokken we onze skies weer aan, er was immers een enorm pak sneeuw gevallen. De skitour was eigenlijk 1 grote grap. We vonden namelijk geen pad om op te langlaufen wat ervoor zorgde dat we gewoon tussen de bomen en de diepsneeuw vielen en weer opstonden. Heel grappige situatie. Toen we weer terug waren op de kampplaats speelden we nog in de sneeuw. Ik denk dat het wel een goede anderhalve meter hoog lag. Zondag opruimen en dan werden we alweer opgehaald door onze ouders.
Zaterdag lang uitslapen na een lange nacht met m’n goede vrienden uit USA en Duitsland. Wij met z’n vieren kunnen het uitstekend met elkaar vinden. Ook trokken we onze skies weer aan, er was immers een enorm pak sneeuw gevallen. De skitour was eigenlijk 1 grote grap. We vonden namelijk geen pad om op te langlaufen wat ervoor zorgde dat we gewoon tussen de bomen en de diepsneeuw vielen en weer opstonden. Heel grappige situatie. Toen we weer terug waren op de kampplaats speelden we nog in de sneeuw. Ik denk dat het wel een goede anderhalve meter hoog lag. Zondag opruimen en dan werden we alweer opgehaald door onze ouders.
Dinsdag 11 januari stond het Nieuwjaarsbal op het programma. Een enorm fancy gelegenheid met een inkomstkaartje van maar liefst 65 euro. Alle jongens moesten in kostuum komen en de meisjes in galakleed. Iedereen kreeg een date aangewezen, natuurlijk de koppels in de school werden samen gezet. Maar omdat er beduidend meer meisjes op mijn school zitten ( een gekend fenomeen met goede scholen ;D het vrouwelijk geslacht is nu eenmaal veel flinker achter de schoolbanken) kwam het voor dat één jongen 2 dates had. Ik viel ook onder de gelukkige. De hele gelegenheid speelde zich af in Oslo in één of andere dure feestzaal. Maar eerst was ik uitgenodigd door een vriend op school om bij hem voor te drinken, zeer normaal in Noorwegen met de hoge prijzen. Are een jongen uit mijn klas stelde zijn huis open, daar speelden we niet minder dan het meest geliefde spel onder de jeugd “call of duty”, mij kan het spel echt gestolen worden. Iedereen maar dan ook iedereen speelt cod hier. In plaats van dat men mensen ontmoet in een café gaan ze hier naar vrienden op bezoek en spelen ze Xbox op groot scherm met gigantische geluidsinstallaties. Maar dus nadat iedereen zijn 3 à 4 halve liters bierblikken heeft opgedronken (liefst zo snel mogelijk) kunnen ze onder de mensen komen en feesten.
Gelukkig werden we gebracht naar de feestzaal door één van de ouders. Vele mensen stonden reeds buiten de wachten met grote halve liters bier want je wordt niet gelukkig als je daarbinnen moet betalen voor een biertje, ik denk dat de prijs op 8 euro lag voor 25cl carlsberg. Meteen was de sfeer helemaal anders dan op school, plots begon jan en alleman met mij te praten. En het domme was dat ze allemaal Engels tegen me aan het praten waren terwijl ik al meer dan 4 maanden alleen maar Noors praat. Enorm grappig die Noren, als ze wat alcohol binnen hebben zijn het volledig andere mensen, eigenlijk maar heel triest. We kregen een maaltijd aangeboden met dessert, het was van goede kwaliteit maar alleen nogal wat kleine porties. Daarna gaven nog enkele straalbezopen mensen speeches waar iedereen sporadisch begon te juichen. En zag ik een meid overgeven over de tafel, waarschijnlijk iets te diep in het glaasje gekeken. Op zich heb ik een ontzettend leuke avond beleefd, kan niet wachten om de volgende dag weer naar school te gaan en iedereen vergeten is wat er de vorige dag is gebeurd.
Gelukkig werden we gebracht naar de feestzaal door één van de ouders. Vele mensen stonden reeds buiten de wachten met grote halve liters bier want je wordt niet gelukkig als je daarbinnen moet betalen voor een biertje, ik denk dat de prijs op 8 euro lag voor 25cl carlsberg. Meteen was de sfeer helemaal anders dan op school, plots begon jan en alleman met mij te praten. En het domme was dat ze allemaal Engels tegen me aan het praten waren terwijl ik al meer dan 4 maanden alleen maar Noors praat. Enorm grappig die Noren, als ze wat alcohol binnen hebben zijn het volledig andere mensen, eigenlijk maar heel triest. We kregen een maaltijd aangeboden met dessert, het was van goede kwaliteit maar alleen nogal wat kleine porties. Daarna gaven nog enkele straalbezopen mensen speeches waar iedereen sporadisch begon te juichen. En zag ik een meid overgeven over de tafel, waarschijnlijk iets te diep in het glaasje gekeken. Op zich heb ik een ontzettend leuke avond beleefd, kan niet wachten om de volgende dag weer naar school te gaan en iedereen vergeten is wat er de vorige dag is gebeurd.
Het daarop volgende weekend 15-16 januari had ik met Ludvik afgesproken om naar een fotocamera beurs te gaan om daarna dan ’s avonds te dineren. De beurs was zeer mooi in elkaar gestoken. En kreeg ik het idee om een statief te kopen voor mijn camera, Ik moet alleen nog uitvinden waar ik hem het best kan kopen. Het was niet alleen een fotobeurs maar ook een reisbeurs en sinds Ludvik zelf 6 maanden op z’n eentje in Rio heeft gewoond moesten we even langs gaan bij de Brazilië stand waar hij dan zijn beste Portugees kon bovenhalen. Bij hem thuisgekomen werd ik verrast door de ouders van Ludvik, ze hadden namelijk Rendiervlees klaargemaakt speciaal voor mij. Het smaakte echt fantastisch!
Zondag ging ik helpen op school met het opstellen van een podium voor de Revy. Dit is een theaterstuk gemaakt door de leerlingen met afgewisseld dans, acteren en muziek. Ik had me ingeschreven om de scene op te bouwen. Het is namelijk traditie om de hele scene niet op te bouwen met eenvoudige snel-opzetbare stukken maar met houten paletten. Wat dus veel tijd en inspiratie vergt. Van zondag tot de volgende zondag waren we dus de hele dag bezig na schooltijd. Dit tot diep in de nacht, een keer was het zelfs 4 uur ’s nachts. En elke dag aten we Mc Donalds of afhaalpizza. In diezelfde week had ik ook mijn sociaal engagement week waar ik gedurende een week op een kleuterschool werkte. Daar werkte ik op een afdeling die gran (fijnspar) heet, alle afdelingen zijn namelijk genoemd naar een bomennaam. De kinderen waren van 4 tot 5 jaar en mega schattig. Er zijn grote verschillen tussen kleuterscholen in België en die in Noorwegen. Ten eerste heet het niet kleuterschool maar barnehage (kindergarten) het is dus geen school. Er wordt nagenoeg geen nadruk gelegd om dingen bij te leren maar veel meer op het spelen en vooral buiten zijn en daarbij waarschijnlijk het grootste verschil is dat de mensen die daar werken helemaal niet opgeleid zijn als kleuterleider/ster, het zijn bijna altijd studenten die een jaar werken in een kleuterschool het jaar nadat ze afgestudeerd zijn. Voor de rest zijn er wel enkele die opgeleid zijn maar het overgrote merendeel is dat dus niet. Niet dat ik het echt goed kan vergelijken met België sinds kleuterschool voor mij al zo’n lange tijd geleden is. Zo is er een vaste routine. Alle kinderen komen naar de school wanneer de ouders gaan werken dit betekend dus dat er geen vast tijdstip is. Sommige kinderen komen om 8 uur anderen om 10 uur. Van 8 tot 11 spelen de kinderen binnen en worden ze op een speelse wijze bijgeleerd bv alfabet maar meer als dat doen ze niet. Om 11 uur wordt er lunch gegeten tot 12 uur om daarna zoveel mogelijk kleren aan te trekken om buiten te kunnen spelen in de koude. Elke dag worden deze kinderen dus meermaals aangekleed en uitgekleed. Dit arbeid neemt een behoorlijke tijd in beslag zo beschikken ze allemaal over een plekje waar ieder zijn eigen kleren in bewaard met een foto van hen om het makkelijk te maken voor ons, de opzichters. Om naar buiten te kunnen moeten ze eerst hun binnenkleren uit doen om daarna wollen broek en t-shirt met daar dan overeen een one-piece soort van skipak over. Daarbij hebben ze allemaal winterlaarzen ook met wol in verwerkt en natuurlijk handschoenen, muts en nekbeschermer. Ze bevriezen dus in ieder geval niet. Maar echt enorm grappig om ze buiten te zien spelen met massa’s kleren en de prachtige blauwe ogen. Het lijken wel pinguins die zich voortbewegen. Ook omdat er hier zoveel sneeuw ligt is het vrij zacht om te “landen” in de sneeuw, dus hetgeen ik doe is dat ik ze bijtgreep en ze in de sneeuw gooien zonder dat ze zich bezeren. En rond half 3 is het weer tijd om naar binnen te gaan, allen buitenkleren uit en binnenkleren aan. Om 3 uur is het yoghurt + fruit tijd, alle kinderen nemen een yoghurt mee en een stuk fruit dat in stukken wordt gesneden en gemeenschappelijk wordt opgegeten. Sommige ouders nemen bijvoorbeeld druiven mee of een appelsien en zo voort. Noren zijn echt wel healthfreaks, met een maximum aan sport en een minimum aan snoep. Zo kan je enkel snoepen op zaterdag, de enige dag waar je bv dus ook frisdrank mag drinken. Alle kinderen weten dat ze enkel op zaterdag snoep mogen eten.
Ook ben ik met school naar een beurs geweest waar informatie kon verzamelen voor je studies naar volgend jaar toe. In Noorwegen wordt het in het buitenland studeren enorm gepromote. Er zijn namelijk onvoldoende plaatsen in de universiteiten in Noorwegen. Daarbij komt dat alle studenten enorm goed geïnformeerd worden hierover + de staat zorgt voor beurzen/goedkope leningen zodat het evenveel kost om in het buitenland te studeren als in Noorwegen zelf. Bijna alle landen hun universiteiten waren gepresenteerd, Jammer genoeg kon ik Belgie niet vinden. Wel heb ik een Nederlandse school uit Den Haag gevonden waar ik zo blij als ik was even Nederlands kon spreken met een dame die de school promootte. Ook kon je enorm veel informatie vinden over folketsshoyskole dit zijn scholen waar je een jaar iets kan studeren om je te vermaken. De meeste Noorse jongeren zijn zo schoolmoe nadat ze klaar zijn met middelbaar dat ze er een jaartje tussen uit moeten. Een beetje zoals mijn jaar hier in Noorwegen. In deze scholen kan je bijvoorbeeld kiezen voor surfen, skien, teather, …
Na de hele drukke week met de kleuterschool en het werken aan het podium was ik enorm uitgeput. Maar vrijdag vertrokken voor een weekend naar onze berghut. Het is daar echt de max, weg van de stad, weg van de drukte. Toen we eenmaal aangekomen waren was er enorm veel sneeuw gevallen en moesten een de weg vrijmaken naar de deur toe. Als we dan binnen zijn is het daar ongeveer 0 graden, gelijk de open haard aansteken en de kachel. Al het eten binnenladen en samen met allen met je dikke jas je zetten voor de open haard. Klinkt dat niet gezellig ? en na ongeveer een half uurtje kan je jas uittrekken en heeft m’n gastmoeder eten klaargemaakt. Na het eten spelen we gezellig samen allerlei gezelschapspellen met ondertussen een behaaglijke temperatuur van 22-24 graden terwijl er buiten massa’s sneeuw ligt. Als Marie, gastzusje gaat slapen, kijken we nog met z’n vieren een filmpje. Zaterdag gingen we uiteraard langlaufen eenmaal teruggekomen voelde ik mezelf zo slap dat ik meteen in mijn bed heb gelegd en in slaap ben gevallen, opgestaan om te eten om daarna weer te slapen. Zondag hadden we een dagje op onze dowhill skilatten gepland maar dat ging jammer genoeg niet door gezien ik zelf te uitgeput was door de afglopen week. Zondagavond zat het er alweer op, de tijd gaat echt megasnel als je daar in de prachtige natuur zit. Onderweg naar huis stoppen we altijd bij oftewel burger king oftewel Mc Donalds, mij hoor je zeker niet klagen ;D
Het weekend van 5-6 februari stond er een afs-kamp gepland.
Vrijdag 5 januari moesten we trein nemen vanuit Sandvika naar vegarshei ongeveer 4 uurtjes in de trein. De treinrit daarnaar toe was super. Ik had namelijk gezelschap van 2 Australische studenten die een vriendin bezochten in Kristiansand. Zijzelf studeerden/werkten in Engeland gedurende een jaar. En ze feliciteerde mij omdat we in België zulke goede festivals hebben :D
De kampplaats was best bizar, dat kwam door de grote aanwezigheid van Jezus. Je hoort het goed, het was namelijk een kampplaats van de protestantse kerk waar ze weekenden organiseren. Zo hingen er overal schilderijen van Jezus en groot verlicht kruis dat buiten hing. Vrijdag werden we in groepen opgedeeld om over onze ervaringen te spreken in Noorwegen aan de hand van kaarsen. Je moest een kaars aansteken met daarbij een positieve ervaring vertellen en je moest een kaars uitblazen waarbij je een negatieve ervaring meedeelt. Zaterdag namen we de tijd om een gigantisch sneeuwkasteel te bouwen. Vooral ik, Julius, Michel en James. En toen bedacht ik waarom niet hier overnachten ? Dus namen we enkele matrassen en legden ze in het kasteel. Die nacht uit onze kamers en naar het sneeuwkasteel waar ik de meest schitterende nacht heb beleefd. Er waren namelijk zoveel sterren aan de hemel en daar lagen we dan met z’n drieen, dicht bij elkaar in onze slaapzak. Nog nooit in mijn leven heb ik zoveel sterren gezien, het was werkelijk verbluffend. Zondag moesten we alweer ons boeltje bijeenpakken en opruimen om trein weer terug naar huis te nemen.
Het volgende weekend 12-13 februari had Elia een italiaanse jongen en zijn gastgezin ons (uitwikkelingsstudenten van onze omgeving: 12 man) uitgenodigd om te blijven overnachten. Hij woont namelijk in Vikersund op een boerderij waar ’s werelds grootste schansspringjump staat. En op zaterdag werd het wereldkampioenschap daar gehouden en tevens de inwijding van de jump. Vrijdag namen we eerst de trein om over te stappen naar de bus, in totaal een goede 2 uur zoet om daar te komen. Vanuit het treinstation gingen we naar een concert waar enkele Noorse groepjes een act hadden voorbereid. De sfeer onder de studenten zat er ondertussen al goed in !
Vandaar uit trokken we naar Elia’s huis. Toen we daar aankwamen hadden Elia’s ouders eten klaargemaakt voor ons. En ik moet zeggen dat het de beste maaltijd was die ik gegeten heb in Noorwegen. Ik heb nog nooit zulke verse groenten en aardappelen gegeten zo proefden zo anders dan normaal. Daarbij kregen we elandsvlees bij met veel saus. Verse groenten aardappelen en veel saus is echt de beste combinatie. Elandsvlees is best speciaal het smaakt zoals koe maar dan beter. Eland eten is hier vrij gewoon omdat er veel elanden zijn in Noorwegen. Gastpapa van Elia krijgt elandenvlees in ruil dat ze zijn grond kunnen gebruiken. Zaterdag vertrokken we naar de grote skischansjump. Hij was echt enorm !! We hadden alleen niet verwacht dat het zo koud ging zijn, temperatuur schommelde tussen -25 en -30 graden. Niet echt zo prettig als je heel de dag buiten moet staan. Maar inmiddels heb ik me al aardig aangepast aan de koude weeromstandigheden. Zo heb ik mijn skibroek met daaronder termisch ondergoed, een dikke trui + fleece, een goeie winterjas, Handschoenen, buff, muts, goede winterschoenen met wollen sokken. Maar toch kon ik de koude voelen ondanks de vele maatregelen. Het schansspringen zelf was weerzinwekkend. Ze sprongen namelijk over 240 meter !!
Zondag maakten we een kampvuur en grilden we onze worsten voor hotdogs te maken. Het leuke was dat we eerst een weg moesten banen in de sneeuw waarop we daarna een grote cirkel uitgroeven. Daar hadden we dan hooi om op zitten. En zondag moesten we ook weer terug naar huis naar een geslaagd weekend.
En dan eindig ik dit blogbericht met te vertellen over mijn dinsdagavondse bezigheid. Elke dinsdag ga ik namelijk al langlaufend naar brunkollen dit is een restaurant waar ze tot 7 uur soep verkopen met vers brood en boter. En het is er echt mega gezellig. Je gaat dus de berg op als het licht, je komt daar en aan, koopt een rijkelijk soepje waarbij je terwijl je eet een gezellig open haard hebt, om na het verorberen van het soepje al skiend weer naar beneden scheurt met een hoofdlicht om te zien waar je gaat, thuiskomt waar een heerlijk warme sauna op me te wachten staat. Samengevat een heerlijk avondje !
Groetjes vanuit het schitterend Noorwegen
En tot de volgende
Dikke knuffel
Michael
Michael
Wat een wereld van verschil! En wat maak je veel mee.. Je hebt geluk met zo'n warme familie rond je heen! Het mag hier dan warm zijn, maar gezellig is het allerminst soms.
BeantwoordenVerwijderenHet verbaast me wel dat het leven daar zo duur is! Hier is het leven zo'n vier keer goeikoper ;)
Dikke kus uit Indonesie! X
Hei Maité, de superblogger !!
BeantwoordenVerwijderenJa ik denk dat we echt het uiterste meemaken ;D
Ik krijg hier echt geen moment rust, zo staan al mijn weekenden volgeboekt tot het einde van het jaar, ik denk dat ik 2 weekenden heb dat ik (nog) niets gepland heb staan.
oh, mijn familie is echt het meest geweldig, zij willen dat ik zoveel mogelijk uit mijn jaar in Noorwegen haal.
Toch denk ik vaak aan jou en de anderen die dagelijks een volledig andere leefwereld meemaken.
Ik denk dat er hier haast geen dag voorgaat zonder dat ik je blog heb gecheckt of je niet weer iets nieuws hebt geschreven. Echt waar Maité !!
De prijzige kant is natuurlijk een domper maar ondertussen heb ik me wel een jobke geschaft in een kleuterschool, dus dat helpt alweer ;D
Dikke kuzz térug !
elke verbaas ik weer hoe sterk je je houd, al heb je zelf dat gevoel niet echt (voor zover ik kan lezen) maar echt waar, jij bent een vastbijter en geeft zeker niet zomaar op !
Michael
:-) :-) :-)
BeantwoordenVerwijderentot binnenkort! We houden elkaar op de hoogte! Ben pok benieuwd naar je verhalen..
Dikke knuffel uit Indonesie!