Eind februari 2010

Vers leesmateriaal !

Dit bericht zou eigenlijk in Februari moeten gepost worden. Zonder veel meer, hier heb je hem ;D

Ik heb lang het idee voor ogen gehad om naar het Noorden van Noorwegen te trekken om zo misschien een glimp te kunnen opvangen van het Noorderlicht. Via de site van NSB (Noorse spoorwegen) vond ik uit dat je trein kon nemen van Oslo tot in Bodø  het meest noordelijk treinstation in Noorwegen. Als je Noorwegen op de kaart ziet, merk je al snel dat Noorwegen toch best groot is in vergelijking met België. De treinrit zou een goede 18 uur inhouden met 1 tussenstop in Trondheim.

Tijdens het AFS midjaars kamp was ik veel samen met Julius een Duitse jongen van Leibzig. Net zoals mij houdt hij ervan om buiten in een tent te slapen. Dus spraken we af om samen iets te organiseren. Ik vertelde hem meteen over mijn plan om de trein te nemen naar Bodø. Hij zag dit meteen helemaal zitten. Eenmaal thuisgekomen van het kamp begaf ik me snel naar mijn pc om uit te zoeken wanneer het best zou uitkomen. Ik wist dat we wintervakantie hadden van 19-27 februari maar mijn gezin had reeds gepland dat we naar onze hytte in de bergen zouden gaan en dat wilde ik zeker niet missen. En zeker niet omdat er vele skitrips gepland stonden. Met zoveel sneeuw in je omgeving moet je er ook  gebruik van maken.

Voor dinsdagavond 15 februari vond ik goedkope biljetten van Oslo naar Bodø. Ik belde vlug naar Julius of het voor hem oké was om 3 daagjes school te missen. Hij zei dat dit zeker geen probleem zou vormen dus kocht ik de tickets. Zelf wilde ik graag terug zijn voor zondagavond half 8 omdat mijn gastvader tickets had gekocht voor Band of Horses. Daarmee kocht ik meteen ook treintickets waardoor we voor zondagavond terug zouden zijn. Ik probeerde meteen zoveel mogelijk uit te zoeken wat we daar zouden kunnen doen. Bodø als stad heeft best wel wat te bieden. Zo konden we met de boot naar één van de mooiste plaatsen in Noorwegen trekken nl Lofoten. Hier reizen de bergen letterlijk uit de zee en kun je de mooiste zonondergangen meemaken met de combinatie van zon, zee en bergen. Ik vond informatie dat je aan boord van een echte vissersboot enkele dagen mee kon varen. Voor de rest heb je nog saltstraumen, dit is een speciaal fenomeen waarbij het water sterk gaat stromen.  Elisa een meisje van België waarvan ik wist dat ze in Bodø woonde, stuurde ik meteen een e-mail met de vraag of we eventueel bij haar gastgezin zouden kunnen blijven slapen. Dit was geen enkel probleem :D

Maar het plan viel nogal in duigen. Julius kreeg nl geen toelating van zijn school om 3 dagen te missen. Er zat dus niets anders op om er op m’n eentje uit te trekken. Het enige domme is dat juist omdat ik zulke goedkope biljetten te pakken had gekregen, de biljetten dus niet werden terugbetaald. Dinsdagavond was mijn gastmoeder zo vriendelijk om me af te zetten en uit te zwaaien in het  centraalstation Oslo zodat ik om elf uur ’s avonds de trein kon nemen. Ook kochten we nog snel druiven chocolade en een notenmix om zeker niet hongerig uit te trein te komen. De eerste trein bracht me tot in Trondheim, een goeie 7 uur in de trein. Jammer genoeg reisde ik in het donker waardoor ik dus niet zoveel te zien heb gekregen. Kwam ik daar binnen in de trein, vond ik mijn plaats waar ik tot mijn verbazing een pakketje vond. Weliswaar alle reizigers kregen dit. In dit pakketje zat een fleece-dekentje, oordopjes en iets om je ogen te bedekken.  Altijd leuk als je er iets gratis bij krijgt ;D In Trondheim moest ik een uurtje wachten tot de volgende trein die me helemaal tot in Bodø zou brengen. Maar liefst 10 uren in de trein, dit was gelukkig een dagtrein en had ontzettend comfortabele plaatsen, het was dan ook een iets oudere trein. Eenmaal daar aangekomen stond Elisa (afs student van België Wallonie) me al op te wachten. Van het station was het slechts 5 min rijden tot haar huis. Ze woonde zeer centraal ongeveer 10 minuten wandelen van het centrum. Bodø is best wel verschillend ten opzichte van andere steden. Het doet een beetje Amerikaans denken met hele brede wegen. Enkel in het centrum zijn er 3-etage-gebouwen terwijl als je net iets uit het centrum bent je alleen maar vrijstaande woningen ziet, geen flatgebouwen m.a.w. Ik werd hartelijk ontvangen door Elisa’s gastouders. Ze  hadden de logeerkamer klaargemaakt voor mijn komst. Wat is beter dan een opgemaakt bed na een 18 uur durende treinrit. De volgende dag, een donderdag moest Eliza naar school en leek het me wel leuk om samen met haar de 2 eerste uren mee te pikken. Met deze gelegenheid kon ik dan ook mijn school vergelijken met die van haar. En ik merkte meteen een groot verschil, de leerlingen in Eliza’s klas waren nagenoeg niet geïnteresseerd wat de leerkracht te vertellen had. Een aantal leerlingen keken zelfs de hele les naar films op hun pc. Het blijft voor mij steeds gek dat iedereen in Noorwegen een pc op school heeft. Maar op deze school zag ik dat er misbruik van gemaakt werd en de leerlingen hun concentratie verliezen. Op de school waar ik zelf zit had ik dat probleem niet zo erg ingezien omdat ik op een school zit maar iedereen goed moet presteren om binnen te komen op een goede universiteit. Probleem met Bodø is dat het een kleine stad is waardoor er slechts 1 school is en alle leerlingen worden samengezet op dezelfde school.

Na de les gevolgd te hebben trok ik maar de stad in. Bodø is omgeven met een schitterend landschap, hoge bergen aan de horizon. Het mindere is wel sinds Bodø gelegen is aan de kust dat het er zo immens waait. Daarmee gepaard het koude klimaat en je hebt een combinatie die ervoor zorgt dat je onmiddellijk bevriest als je niet over de juiste kledij beschikt. Aan de kade lagen vele boten meer bijzonder vissersboten waarmee uiteraard een zekere vislucht gepaard gaat. De boten zagen er erg bevroren uit. Het is immers zo koud dat zelfs het zoute water bevriest. Ook kwam ik een kustwacht boot tegen met een gigantisch brug waar de mensen werken om koers te bepalen. Toen droomde ik weg en zag ik mezelf al staan op de brug. En werd ik alleen maar meer geëngageerd naar mijn studies naar volgend jaar toe.

 

Daarna vond ik een boot die naar de eilanden vaart die buiten Bodø liggen. Een toeristeninformatiecentrum gaf mij de raad om zeker die boot te nemen. Om 13:00 vertrok de boot. Wat ik niet wist is dat die boot een zeer gewone ferryboot is om mensen die op de eilanden wonen te brengen. Het was niet toeristisch dat op zich was al een pluspunt en ik voelde me dan ook op en top Noor. Ik was een van de eerste in de boot en toen er een man met zijn zoon binnenkwam sprak ik hen meteen aan of dit de juiste boot was, er stonden namelijk meerdere boten daar. Hij was ongelooflijk vriendelijk en geïnteresseerd als ik was, was het een belovende combinatie. Ik vond het zeer bijzonder hoe men kon leven op een eiland. Hijzelf was opgegroeid op een eiland maar verhuisde zo’n 20 jaar geleden naar een eiland niet ver daarvandaan. Hij is getrouwd met iemand van Bodø en heeft 2 kinderen. Eerst stopte de boot op het eiland waar hij zelf opgegroeid was, op dit eiland woonden er slechts 20 mensen. Hij ging naar school op het grootste eiland in de buurt. Maar om zijn middelbare school voort te zetten moest hij naar het vasteland. En typisch als je opgroeit in zulke kleine gemeenschap is het makkelijk om de dezelfde doelen na te streven als je vader, een echte familietraditie. Hij studeerde dus net zoals zijn vader navigatie met vooruitzicht om met de boot mensen rond te voeren en te vissen.

Samen met zijn zoon stonden ik op het dek waar ik enkele wondermooie beelden van heb kunnen trekken. Werkelijk de Natuur hier is zo prachtig. Toen ik terug naar binnen ging nodigde de vader mij uit om zijn huis te tonen en om een tour te maken met zijn boot. Dat was duidelijk een “offer I couldn’t refuse”=D Jo mer jeg ser jo bedre ( Hoe meer ik te zien krijg hoe beter, maar dat verstonden jullie wel zonder vertaling ;D)  Eenmaal aangekomen op het eiland gingen we meteen naar zijn boot. Hij had samen met een goede vriend een soort taxibootbedrijfje. Hij loopt shifts van 1 week, dus 1 week werken en 1 week vakantie. Hij brengt mensen rond die op de kleinere eilanden wonen of zondags wanneer iedereen naar de kerk gaat moet hij ook iedereen rondbrengen. Een grappig feit over de kerk. De grote vraag was waar ze de kerk moesten bouwen wanneer steeds meer mensen zich vestigden op de eilanden. Er zijn namelijk 2 eilanden waar de meeste mensen op wonen. Één eiland waar 60 mensen wonen en één eiland waar 70 mensen wonen. Dus besloten ze om de kerk de bouwen op een eiland te midden van de 2. Dus elke zondag vaart iedereen naar het eiland waar de kerk staat om de mis bij te wonen.  Maar in ieder geval eerst moest hij, Tor 2 oudere mensen naar het eiland brengen waar de kerk staat, zij woonden hier maar liefst voor 60 jaar helemaal verlaten. Op dat eiland was er een kerk en hun huis en dat is alles. Daarna legde hij me wat uit over systemen die hij gebruikt om de boot te besturen en voeren we nog wat meer rond alle eilanden daar. Daarna keerden we terug naar zijn huis waar ik zijn vrouw ontmoette en hun oudste zoon. Meteen kreeg ik een glas cola en een muffin aangeboden. Daarna toonde het zoontje me rond in het kippenhok waar ze kippen van over heel de wereld hebben in allerlei vormen en maten. Waaronder een Antwerpse baardkip =D nog nooit van deze kip gehoord of gezien. De jongen vertelde gepassioneerd over alle bijzondere eigenschappen. En dat is het mooiste als je naar iemand kan luisteren die gepassioneerd verteld.

 

 Verder omdat Bodø zo Noordelijke ( boven de poolcirkel) ligt betekent dit ook dat het zeer vroeg donker word en waar je de mooiste zonsondergangen kunt meemaken. Een roodoranje gloed over de Horizon met sterke bries wind. Ik moest met pijn in het hart alweer afscheid nemen van deze vriendelijke mensen. Maar niet vooraleer we nog een tour rond het eiland namen. Ook bijzonder aan het eiland is dat er een supermarkt was en een school voor kinderen van 6 tot 16 waar slecht 10 kinderen de lessen bijwoonden. Als het aan hen lag kon ik meteen enkele nachten bij hun blijven slapen. Ook nodigde ze uit om zeker terug te komen in de zomer wanneer de eilanden op z’n mooiste zijn. Ook weer vanwege dat het zo noordelijk gelegen is heb je hier het fenomeen midzomerzon waarbij de zon niet ondergaat maar enkel rondcirkelt. Ik ga zeker contact met deze mensen blijven houden. Ze vertelde me dat wanneer zij op vakantie zijn dat ik dan op het huis kan passen. Dat aanbod moet ik zeker een dag verzilveren.

’s Avonds laat weer terug bij Eliza gekomen waar zij een andere uitwisselingsstudent Joey van China had uitgenodigd. Samen met de 2 meiden praten we over onze ervaringen in Noorwegen en spraken we af dat ze een lang weekend bij mij zouden blijven slapen in mei/Juni. Dat wordt alvast zeer gezellig. 

Toen ik de trein terug nam zat ik samen met iemand van Berlijn die in Noorwegen haar grote liefde had gevonden. Ze vertrok in de zomer 2010 op een hiking tour in Nordnorge (noordnoorwegen). Haar plan was namelijk om het prachtige landschap in Lofoten te bezichtigen waar de Bergen letterlijk reizen uit het water. Toen ze weer terug liftte stopte er een man om haar naar Trondheim (een grote stad in Noorwegen)  te brengen. Maar in de plaats daarvan werden de 2 stapelzot verliefd op elkaar en stond ze nu op punt om te verhuizen daarmee dat ze terug in Noorwegen was.

Eigenlijk gedurende hele mijn trienreis terug heb ik met mensen zitten praten. Nadat de Duitse tot haar bestemming was gekomen zat ik naast een jongen die op weg was naar zijn oom om een weekend daar te verblijven. Met hem heb ik het vooral gehad over de verschillende dialecten die Noorwegen rijk is. Noorwegen is op gebied van dialecten een speciaal geval. Niet zoals in België waar dialect spreken wordt gezien als minder is het Noorwegen volkomen normaal. In Noorwegen is er namelijk een volledige gelijkstelling. Je hebt niet zoals met het Nederlands één vorm die correct is. Zo wordt het journaal bij ons altijd in algemeen Nederlands gepresenteerd en spreken de leerkrachten op school ook deze beschaafde vorm. In Noorwegen is dit absoluut niet het geval, hier spreken de nieuwslezers allen hun eigen dialect en spreken de leerkrachten ook de dialectvorm waar ze mee opgegroeid zijn. Hetzelfde met Radio. Noorwegen heeft ook 2 schrift spraken Bokmal en nynorsk. Bokmal is de meest voorkomende vorm die erg gelijkt op het Deens en daartegenover heb je het nynorsk een schriftspraak die gebaseerd is op de dialecten. Dus niet zoals in België waar het Standaardnederlands de enige juiste vorm is. Nu ben ik een beetje mijn verhaal kwijtgeraakt. Die jongen in de trein kwam van een klein dorp in het Noorden en hij sprak dus heel anders dan ik gewoon was te horen. Niet dat de verschillen zo groot zijn maar toch gek dat de meest gebruikte woorden op een heel andere manier worden uitgesproken. Tijdens mijn treinrit van Trondheim naar Oslo zat ik samen met een dame die onderweg was naar haar dochter die in Duitsland woont. Erg gezellig om te luisteren naar al haar verhalen, ik voelde me ook echt een deel van Noorwegen. Ook merk ik dat de taal absoluut geen problemen meer vormt, ik kan me volledig uitdrukken. Te weten dat ik in september echt met het gevoel zat dat ik de taal nooit zou kunnen leren of in ieder geval dat het maar niet vooruitging. Te weten dat al die zorgen voor niets geweest. Ik begon Noors te spreken van oktober en lees nu alleen maar Noorse boeken.

Zaterdag dan weer teruggekomen in Oslo, vandaar de trein naar Sandvika waar mijn geliefde gastmoeder me stond op te wachten 8 uur ’s morgens.  Een paar uurtjes bijgeslapen want in de trein heb ik vooral gesproken met anderen en veel gelezen. Ik heb namelijk mijn eerste Noorse boek uitgelezen. Men som hater kvinner van stieg Larson echt een aanrader btw. Ik heb maar liefst meer dan 500 bladzijden gelezen op 2 dagen.
Toen ik uitgeslapen was belde Ludvik (een supertoffe kerel die 2 jaar geleden een Belgische uitwisselingsstudent bij hem had wonende) me op om samen film te zien en avondeten. Hij heeft thuis zo’n echte home cinema met een mega geluidsinstallatie en een projector. Dat gepaard met een goede film (into the wild) en je avond kan niet beter.

Zondag was het dan weer een familietour op de skilatten. Waar we vanuit ons huis naar een nabij gelegen hytte waar ze allerlei lekkers verkopen, langlauften. Onderschat me niet maar ik de techniek steeds beter onder de knie te krijgen. Ik ben er zeker van dat deze uitstappen me nog vaak gaan blijven herinneren en een van dingen die ik zeker ga missen als ik terug ben.

Maandag kwam Julius, de jongen waar ik eigenlijk mee naar Bodø ging, langs. Hij is 16 jaar en heeft een enorme kennis over allerlei boeken en films, een kerel naar mijn hart. Hij bleef een nachtje bij ons slapen. Dinsdag trokken we de bossen in met enkele biertjes die ik voor hem gekocht had. Vanwege zijn leeftijd kan hij geen alcohol kopen (iets waar ze toch wel streng op zijn in Noorwegen). Toen we terug thuis kwamen stond er ons een heerlijke sauna te wachten na in de sneeuw gepleuterd te hebben.

Gezien allen hier nu wintervakantie hebben vertrokken we woensdag naar onze hytte in de bergen. maar niet voordat ik, Erlend en Marie naar de kapper zijn geweest. Wat er op neer komt dat ik nu geen haar meer op mijn hoofd heb staan, de kapper heeft er net iets meer afgeknipt dan ik eigenlijk wilde. Niet dat dat zo erg is, het groeit toch met een snel tempo terug. Maar toen we terug uit het kapsalon kwamen merkte ik toch gelijk dat het behoorlijk kouder is zonder al die haren. 

Donderdag stond er een lange Langren/langlauf tour gepland maar liefst 28 km. Het was enorm prachtig weer en alle waren mee zelfs m’n broer Erlend die niet bepaald opgezeten  is met Langren. Het doel was om een berghut te bereiken boven de boomgrens waar ze de lekkerste wafels verkochten. Het was er zeer gezellig, niet zoals een gewone taverne waar er stoelen en banken staan. Nee, hier zat je letterlijk in een woonkamer met zetels salontafel en een tv. Waarom ik de tv vermeld is met opzet. Misschien weten jullie dit maar het zijn winterspelen in Oslo. Dit is geleden van 1954. En iedereen maar dan echt iedereen is helemaal zot van Langren dus dat betekent dat deze periode gekenmerkt wordt door allerlei lange conversaties wie zal winnen. Nadat we deze uitermate lekkere wafels naar binnen hadden gepeuzeld stond er onze lange weg te wachten terug naar onze hytte. Er was een enorm sterke wind buiten wat het moeilijk maakte om vooruit te komen. Maar eenmaal terug thuis gekomen stond er een heerlijke jagermeister op mijn gastpapa en mij te wachten om terug wat temperatuur te krijgen. Ter compensatie omdat we hier geen sauna hebben. Veel tijd hadden we niet om uit te rusten na deze lange dag. Een ander gezin kwam namelijk bij ons eten. 

Zaterdag maakten we ons dan weer klaar op echt te gaan skiën daarmee bedoel ik natuurlijk downhill. Waar ik samen met Erlend het hele gebied onveilig maakte. En mijn gastpapa met Marie naar beneden scheurde. Mijn gastmoeder is niet zo’n downhill type en vond het leuker om te gaan langlaufen. Maar rond de middag kwam zij met lunch ons tegemoet in het dalstation met haar langrenlatten waar we gezellig samen lunchten. Die avond waren wij dan uitgenodigd om bij het andere gezin (de beste vriendin van mijn gastmoeder heeft een hytte 10 min van ons) te eten.

Echt waar jongens maar de tijd is me hier veel te kort. Ik krijg hier letterlijk geen moment rust. 22 februari vorige dinsdag heb ik ook mijn 6 maanden in Noorwegen gevierd waarbij mijn ouders mij trakteerden op sushi. Nu dat ik nu nog maar 4 maanden te gaan heb besef ik dat mijn Noors verhaal ten einde begint te lopen. Ik wil nog helemaal niet terug naar huis. Ik weet dat ik al deze mensen hier zo ontzettend veel ga missen. Vandaag zondag zei mijn kleine zusje nadat ze te horen kreeg dat ik nog maar 4 maanden zou blijven, dat ik niet mocht vertrekken en dat ik voor altijd moest blijven. Dat doet toch wel iets met mij.

Ha det bra !