Het verwoestende telefoontje

Een droom aan het wankelen

Vandaag maandag 8 juni zou ik te weten krijgen of ik 10 of 11 augustus mijn conditietest kon afleggen met daarbij gevolgd een rondleiding op de school.

Maar dat viel heel anders uit, ik kwam terug thuis rond 18 00 uur, na een bezoek aan Nick, Rik en Ward. Ik open mijn mail account en ik zie een e-mail staan van De heer Vierboom waarin kort staat, bel me zo snel mogelijk. Dus ik bel en krijg te horen dat ik niet aan mijn opleiding kan starten omdat het Veiligheidsonderzoek zijn werk nog niet heeft gedaan.

Mijn wereld stortte helemaal in, en  een droom waarnaar ik al vanaf mijn 15^de naar uitkeek valt aan diggelen. Waarvoor ik me het jaar in Noorwegen volledig heb voorbereid.

Het glas is kapot, en er zijn geen nieuwe ramen te vinden. Ik kan alleen nog de stukjes aan elkaar zetten en er het beste van maken. Na het gesprek met Vierboom, moest ik zo snel mogelijk met mijn vader spreken die op het moment met de marine op missie is op de mijnenveger Haarlem. Een boot die vanuit Sicilië naar Lybië vaart. En zodra ik de situatie uitlegde aan mijn vader, kreeg ik de krop in mijn keel en kwamen alle gevoelens me te boven. Iets waar ik zo lang naar heb uitgekeken en vlak voor de start krijg ik een “No go”.

Op het moment probeer ik er alles aan te doen om toch nog van start te kunnen gaan. En ga ik alles geven om verandering te krijgen in deze miserabele situatie.

Ik ben in alle staten en ik sta niet alleen, mijn vader staat helemaal achter mij en dreigt het eerstvolgende vliegtuig naar huis te nemen. 

Ik sta niet alleen !

Ze gaan zeker nog woord van mij krijgen want het is het meest belachelijke ooit. Als zoon van een adjudant kan je geen negatief antwoord geven aan dat veiligheidsonderzoek.

Wilde even mijn frustraties melden en alle feedback die jullie mij kunnen geven is welkom.

Michael diep in de put