Juni 2011

De maand juni start, zoals alle lezers van mijn blog wel zullen weten met mijn verjaardag. 19 is het getal dat helemaal in teken stond van die dag. Die dag werd ik daar mijn gastgezin gewekt op bed met versgebakken brownies met chocomelk en een hele resem aan verjaardagsliederen. Die dag werkte ik ook op de kleuterschool en werd ik door mijn collega’s verast met allerlei cadeautjes. Er stond ook een uitstap gepland naar Oslo met alle kinderen. En trokken met de bus richting vigelandsparken, het zonnetjes scheen en 25 lachende kinderen mee!

  

De dag was nog niet afgelopen want we zouden nog uit eten naar mijn keuze. Dus trokken we die avond weer de stad in om te eten in een restaurant genaamd Yaya’s. Dit is een Thais restaurant waar ze elk een tropische regenstorm naspelen. Als je in het restaurant bent lijk je net echt in een jungle te zitten. Alles is heel donker en er zijn enorm veel planten aanwezig. Na het lekkere eten keerden weer terug naar huis en heb ik nog een laatste cadeautje gekregen namelijk een echte regenjas van het merk Norheim, te vergelijken met North Face.

De volgende dag (2 juni) had mijn gastmoeder een verjaardagsgezelschap geregeld voor een deel van de familie zodat ik volgens mijn gastbroer nog lekker veel geld en cadeautjes kon innen. Geld was erbij maar ook heel wat boeken, champagneflessen en Noorse aandenken.

Op vrijdag 3 juni is de dag dat Mama en papa uit België zullen landen op het vliegveld. Dus rond 10 uur nam ik de bus naar Oslo centrum waar ik had afgesproken met mijn gastmoeder om samen te gaan lunchen op haar werk. Want rond 12 uur moesten we al richting vliegveld trekken om papa en mama tijdig op te halen. Die dag was het weer echt schitterend en zag het gras ondertussen al heel groen, er was echt geen beter moment om Noorwegen die dag te betreden. Ik gunde mijn ouders al meteen geen moment rust, we zouden immers naar onze hytte in de bergen trekken voor het weekend. Erlend was op klas-uitstap naar göteburg en Marie had een voetbaltoernooi in het weekend. En dan had ik het er niet beter op gevonden om samen met 2 paar ouders de bergen in te trekken. Zaterdag trokken we dan ook onze bergschoenen aan voor een dagje wandelpret, en verbaas je maar niet maar ook in juni lag er nog wat sneeuw. Ik denk dat we wel 5 uur gewandeld hebben. Zondag hebben we het meertje op 10 minuten van ons hutje bezocht waar we nog met onze hond tinka hebben geprobeerd haar te laten zwemmen. In de namiddag reden we weer terug naar huis zodat papa en mama ook kennis konden maken met Erlend en Marie.

Maandag 6 juni trok ik samen met mama en papa de stad in, met mij als gids. Na een jaar in oslo gewoond te hebben en zoveel vrije tijd te hebben leer je wel heel veel te weten over een stad en ik denk niet dat er ooit zo’n verbondenheid zou kunnen geschieden met een andere stad. Het eerste wat we deden is dat we naar het toeristencentrum trokken waar het mogelijk was om “city passes” te kopen hiermee kon je van 1 tot 3 dagen, alle museums bezoeken en gebruik maken van het openbaar vervoer. Dus wat we deden is, ik kocht de pas voor mezelf voor 1 dag en papa en mama kochten hem voor 3 dagen. Dus heb ik papa en mama zoveel mogelijk laten zien wat in mijn ogen het interessantste was en konden ze de andere 2 dagen nog zelf beslissen wat ze wilden zien.

Gezien mijn examen Noors gepland stond op woensdag 8 juni en ik mijn inleesbundel kreeg op dinsdag 7 juni heb ik die dinsdag gebruikt om alles een keer te lezen en een samenvatting te maken dat ik niet voor verassingen stond woensdag. Alles verliep heel vlot en het schrijven van Noorse teksten is geen probleem meer voor mij.

Donderdag 9 juni was het alweer tijd om afscheid te nemen van mijn ouders. Ik ben zelf heel blij dat mijn 2 sets ouders elkaar hebben leren kennen zo is het ook makkelijker voor mijn Noorse gastfamilie om mij te bezoeken. Wat ik hoop dat ze heel snel doen.

Vrijdag 10 juni zou de laatste dag zijn dat ik in de kleuterschool zou werken. Een plaats waar ik enorm veel geleerd heb om de noorse cultuur, en ook  weer bijgeleerd over mezelf. Die dag zou er nog een zomerafsluiting plaatsvinden voor de grootouders van de kinderen. Alle afdelingen in de kleuterschool hadden een act voorbereid. Na het schouwspel stonden er ons allerlei lekkernijen en drinken te wachten waar ik heb gesproken met de verschillende grootouders van de kinderen die op mijn afdeling zaten.

Op zaterdag 11 juni had ik voor dat weekend de keuze gekregen met wat we nog zouden kunnen doen een van de laatste weekends in Noorwegen. Eerst sprak mijn moeder erom naar de bessengen te gaan, dit is een steile cliff die je kan beklimmen met op de top van de klimmuur een hotel waar je kan slapen en het bijzondere aan dit pad was, dat als je naar beneden keek aan de linkerzijde een groen meer zag en aan de rechterzijde helderblauw. Maar uiteindelijk heb ik toch niet gekozen voor deze wandeltocht en viel mijn oog eerder op een kano/kajak tocht in Zweden. Iedereen ging hierbij mee, zelfs de liefste grote aanwinst van de familie, de puppy Tinka. We vertrokken wegens het slechte weer later op de dag en zouden in plaats van het vooropgestelde plan in een hotel slapen en niet in een tent. Mijn gastmoeder had het niet echt gezien om 2 nachten in een tent te slapen. De volgende dag op zondag belde mijn vader een man op die kano’s kwam brengen naar ons, mijn gastbroer en ik hadden elk een kajak, ouders en zusje + Tinka hadden een grote kano. En van het dichtstbijzijnde meer vertrokken we. Die dag was het stralend weer en er is geen betere manier om zweden te verkennen dan met een kajak. In de middag stopten we ergens om hotdogs te eten om daarna weer verder te gaan. In zweden is het allemaal zeer goed uitgewerkt. Men heeft ervoor gezorgd dat er vele slaapplaatsen, ze hebben op verschillende plaatsen namelijk houten lighutten aangelegd om in te slapen met daarbij hout om een vuurtje te maken. Om gebruik te kunnen maken van deze faciliteiten betaal je slecht een klein bedrag. Op onze slaapplek heb ik nog gesproken met enkele Denen die met 18 daar waren, de hele familie was naar Zweden vertrokken om te kanoën. Ook was er een Duitse vader met zijn zoontje. Op maandag zette we onze tocht verder. Ons einddoel was een oude kerk gebouwd op een eiland, echt een kerk uit de sprookjesboeken. Moest ik ooit trouwen zou ik daar toch wel sterk naar overwegen. Eenmaal aangekomen bij de kerk moesten we wachten op de man waarvan we de kano/kajakken van huurden, hij zou ons terug naar de auto rijden.

Maandagavond waren we dus weer terug thuis en de volgende had iedereen oftewel school oftewel werk op de agenda staan, maar bij zat er nog 2 weekjes vakantie in. Op dinsdag sliep ik dus lekker lang uit en trok ik, gezien ik toch in avontuurlijke bui was met het kajakken, op uit met de hond, mijn plan was om de tent op te stellen aan de kant van een meer dicht bij ons in de buurt. En de volgende morgen zou ik dan ontbijt gaan eten bij mijn allerliefste tante wenche en onkel arne. Het zijn echt schatten van mensen, tante wenche had echt voor mij een gigantisch ontbijt geregeld.

Vrijdag stond er bbq gepland bij Ellen, zij is coördinator van afs van mijn comité en heeft echt alle middelen gebruikt zodat alle uitwisselingsstudenten het naar hun zin hadden. De bbq was voor heel het gezin maar jammer kregen we te kampen met grote regenbuien. Toen de gastgezinnen vertrokken waren, zijn we met z’n allen naar de hytte van Ellen getrokken op slechts een half uurtje rijden. Zij had een hytte op een eilandje in de oslofjord. Ik heb nog tot half 5 in de nacht allerlei gezelschapspelletjes gespeeld en het ging er nu niet bepaald rustig aan toe. 

Op zaterdag stonden er voor ons allerlei activiteiten gepland, Ellen beschikte nl over een boot waarachter je kon waterskiën en verschillende andere dingen. Ik heb daar dus voor de eerste keer achter een boot gewaterskied en het was echt mega ! De avond die volgde had ik een verjaardag/afscheidsfeestje gepland en meteen toen ik terug thuis was begon ik aan de voorbereidingen. Het was echt megagezellig en het was daarmee ook de laatste keer dat ik vele mensen heb gezien, en dat is toch wel vreemd als je daar bij stilstaat.

Op zondag stond er echter nog een feest ter ere van mij te wachten.  Mijn moeder had alles in gereedheid gebracht en het hele huis werd versierd. Het feest was bedoeld voor de familie en de bevriende gezinnen waarmee ik tijdens het jaar veel contact mee heb gehad. Wederom werd ik helemaal in de watten gelegd en werd ik langs alle kanten toegesproken. Ik kon niet op meer plaatsen tegelijk zijn. Je moet je bedenken dat er toch wel 30 personen aanwezig waren. Tijdens het avondmaal heeft mijn moeder nog een zeer ontroerende speech gegeven en hadden mijn gevoelens het zwaar te verduren, haar lange speech met veel ontroerende woorden en ervaringen van door het jaar, alles werd opgehaald, volgde een speech van mijn gastvader die meer de grapjas uithing en alle grappige situaties naar boven heeft gebracht. Ook mijn grootvader stond vlak daarna nog recht om me nog enkele bemoedigende woorden toe te spreken. Dit alles had ik echt nooit van durven dromen om zoveel mooie momenten mee te maken, ik had helemaal geen speeches verwacht en werd als het ware er helemaal mee om ver geblazen. En als dank ben ik ook recht gaan staan nog enkele zijde van het verhaal belicht langs mijn kant. Ook heb ik van mijn gastmoeder een fotoalbum ontvangen met alle mooie momenten, het bevatte maar liefst 60 bladzijden met een tekst waarin ze schrijft hoe dankbaar ze is dat ik een jaar bij haar gezin kon wonen. Daarna vroeg ze nog of iedereen een woordje van bedank wilde schrijven in mijn boek en dat hebben ze allemaal gedaan. Een beter cadeau kan ik me echt niet wensen. Als ik ooit terug moet grijpen naar alles wat ik beleefd heb, zal ik altijd dat boek hebben.

Op maandag (20 juni) had ik mijn goede Duitse vriend op bezoek Julius, Met hem trok ik voor de laatste keer op kampeertour. En het was gewoonweg fenomenaal. Samen met hem kan ik over de gekste zaken discussiëren. En met pijn in het hart nam ik dinsdag ook weer afscheid van hem.

Dinsdag 21 juni was het afsluiting op het school en werd het diploma uitgereikt, na deze plechtige bedoeling trokken we met ongeveer een groep van 20 personen naar het strand. En die avond was zelfs bijzonder speciaal wegens de langste dag zijnde en dat klopte inderdaad, ik heb die nacht geen oog dichtgedaan en tevens is de zon niet ondergegaan en schemerde het de hele nacht. Heel de nacht hebben we rond een kampvuur gezeten met een gezellig muziekje en goed gezelschap. De volgende morgen vroeg de bus genomen en wederom afscheid genomen van mijn klasgenoten en goede kameraden van school.

Op woensdag 22 juni namen we de boot van Oslo uit naar Fredrikshavn, Denemarken. Deze reis was al zeer lang beslist. We zouden namelijk een bruiloft bijwonen van een nichtje in de familie. Zij zou trouwen met een Deense man. Maar we zouden niet alleen de bruiloft bijwonen, we trokken er ook op uit als toeristen en trokken naar Skagen, een bekende plek voor Scandinavische kunst en literatuur. Later die avond was er ook een rituele verbranding van een pop op het strand op een gigantisch vuur. Het was nl St. Hansa Aften en wordt in Scandinavië uitbundig gevierd. De volgende weer vroeg opgestaan en strandwandeling gemaakt ondertussen was het weer iets minder geworden en blies het enorm. Maar in denemarken heb je echt wel schitterende stranden. Ook zijn we naar het meest noordelijke punt van Denemarken geweest waar kattegat en een ander gat samenkomen, 2 zeeën.

Op zaterdag 25 Juni zou de bruiloft plaatsvinden en werden we tijdens de middag in de kerk verwacht. En het lastige met Deens is dat het haast onverstaanbaar is. Zij spreken met een enorm spraakgebrek diep uit hun keel en het gekke is dat het geschreven haast helemaal dezelfde taal is. Maar jammer genoeg heb ik niets begrepen wat de priester aan het zeggen was. Na de kerkdienst trokken we naar het huis van de vader van Klaus, de bruidegom om de bruidstaart op te eten. Hij was een rijk man, beschikte over een vliegtuig met opstijgbaan op zijn woonterrein. En dat naast een hele verzameling auto’s uit verschillende decennia en prijsklassen. Van daaruit trokken we weer terug naar een soort kasteel, een oude vestiging die helemaal in ere hersteld is. Het was tevens ook de plaats waar we sliepen. Toen vroegen ze mij of ik de cadeaus in ontvangst kon nemen voor het bruidspaar samen met mijn nicht Dagny. Nadat we klaar waren met dat werk mocht ik de auto lenen en trokken we een nabijgelegen dorp Nibe in, waar we pizza’s hebben gegeten. Er was namelijk niet genoeg plaats voorzien in de etensruimte en we mogen van geluk spreken want het mocht dan misschien heel lekker eten zijn, maar die speeches volgden elkaar op een hoog tempo op. Uiteindelijk waren ze pas klaar met eten rond 12 uur waarna er nog cognac en sigaren aangeboden werden. Een bandje/covergroep (vrienden van Klaus) zorgden voor het nachtelijk vermaak van het feest.

Op zondag moesten we weer vroeg uit de veren, de boot stond in Fredrikshavn te wachten. Rond 10 uur de boot en rond 18 uur waren we weer terug in Oslo. Die dag hebben we enorm geluk gehad met het weer, de hele dag scheen het zonnetje en kon ik me helemaal verdiepen in mijn boek. Na dit avontuur had de gong geslagen en mijn laatste week ging van start.

Maandag is mijn goede vriend Phillip van school me nog komen bezoeken en hebben we nog samen film gekeken en gelachen over alle dingen die we het afgelopen jaar hebben meegemaakt. Die avond zou ik ook de laatste keer squashen met mijn vader en bijna heb ik hem kunnen verslagen. Eenmaal thuisgekomen nog een laatste keer samen in de sauna gezeten. Goede tijden heb ik beleefd in dat dampkot.

Dinsdag had m’n moeder een vrije dag genomen en bracht ze, mijn kleine zusje Marie en mij naar een groot zwembad met glijbanen en duikplanken. Samen hebben we nog de tijd van ons leven gehad voor 2 uur. Ook heb ik ze nog enkele tips mee kun geven in verband met zwemmen, maar het belangrijkste van al heb ik haar kunnen leren duiken. Uit het zwembad stond mama al te wachten om samen naar een heel mooi dorpje aan de kust te trekken waar we nog gezellig geluncht hebben. En ’s avonds gezien het mijn voorlaatste avond was hebben we nog voor een laatste keer taco’s gegeten, mijn lievelingsgerecht.

Op woensdag heb ik de kleuterschool nog voor een laatste keer bezocht en hen bedankt voor de schitterende mogelijkheden die ik van hen gekregen heb. Die dag zou mijn zus Katrine ook thuiskomen van Amerika en terwijl mijn gezin haar ging ophalen op het vliegveld heb ik nog een videoboodschap gemaakt en achtergelaten op de pc van mijn vader. Voor de rest had ik nog voor eenieder een brief geschreven maar deze wilde ik op elk hun bed liggen wanneer ik vertrok zodat ze die ’s avonds voor het slapengaan konden lezen. Wanneer ik wachtte op de terugkomst van het gezin, dit keer met Katrine erbij, stonden er plots 15 bloedmooie meiden aan mijn deur, het waren de vriendinnen van Katrine die haar wilden verassen. Heel het huis werd versierd en toen eenmaal de auto op de oprit kwam gereden, werd Katrine langs alle kanten benaderd en geknuffeld. Toen het weer tijd was om te vertrekken voor de vriendinnen spraken ze allen af met Katrine om haar zo snel mogelijk weer terug te zien. Die avond hebben we dan, plots in gezin met een extra lid nog wat besproken en toen we zo samen waren met 6 voelde ik me toch meer de vreemde eend in de bijt. De volgende morgen zou het dus tijd zijn om te vertrekken en het vervelende afscheid. Die nacht sliep ik mijn broer zijn kamer zodat Katrine haar kamer weer terug had. Rond 8 uur nam ik afscheid van Katrine, Erlend (broer), Asbjorn en het moeilijkste van al van mijn kleine zusje Marie. Daarna reden ik en mijn moeder door naar Hurdal waar ik nog 3 dagen zou doorbrengen met de ander afs-ers. Dat afscheid verliep het pijnlijkst, mijn moeder barstte in tranen uit, ik gaf haar nog een knuffel en zei dat we elkaar snel weer zouden zien.

De dagen die daarop volgden waren best vreemd wetende dat je in enkele dagen weer terug in je leven zou zitten waar je al 18 jaar van deel hebt gemaakt nadat je een jaar lang een volledig andere leefwereld hebt opgebouwd. Maar veel gedachten schonk ik er nog niet aan, ik was tenslotte samen met mijn vrienden in het afsluitingskamp en allen hadden we zelfde meegemaakt. We reflecteerden en keken terug naar ons jaar alsof het al een hele tijd geleden was, deelden ervaringen uit en vooral lachten we om alles wat we hadden meegemaakt. Het gaat weer hard worden om van deze jongens/meisjes afscheid te nemen. Vrijdag nacht stond de bus ons op te wachten om 4 uur om naar het vliegveld te trekken, in de bus nog half uurtje geslapen. En eenmaal op het vliegveld waren de meeste uitwisselingsstudenten uit het hele land al verzameld op een plek. Vele mensen weer teruggezien die ik bezocht heb of mensen die naar Oslo zijn afgezakt tijdens het jaar. Het blij wederzien met Matteo mijn goede vriend uit Milano. Gelukkig was ik één van die eerste die zijn vlucht zou nemen. Want op die plek werd er nogal wat afgeweend. Samen met de andere 5 Belgen checkte we in en wachten we samen tot we konden boarden. In het vliegtuig voelde ik me echt slecht en stond ik plots meer in België als ik in Noorwegen was. Wel grappig te vermelden was dat Ruth een meid waar ik mee samen zat in het Vliegtuig, echt alleen in staat was om gebrekkig Nederlands te spreken. Zij kwam gewoon totaal niet op haar woorden gebruikte de hele tijd Noors. Daar heb ik geprobeerd haar nog Nederlands te leren en haar verplicht enkel Nederlands te spreken wat ze niet wilde. Anders zou haar vrienden en familie eens goed kunnen lachen en zeker sinds ze Noorse woorden gebruikt die de andere helemaal niet begrijpen.

Na 2 uurtjes vliegen waren we alweer geland op Zaventem, koffers afhalen en de exit zoeken. Mijn ogen moesten maar de ruimte rondgaan of ik had mijn ouders al op het oog. Stonden er daar 2 met een vikinghelm op hun hoofd. En een ballon in hun handen waarop stond “Welkom thuis”. De rit terug was zeer gelukkig en zeker omdat het zich afspeelde in de nieuwe aanwinst van ons gezin. De nieuwe auto, voor een keer mocht ik vooraan zitten. Thuis had mama heel het versierd en hingen er buiten overal ballonnen en een grote vlag met “welkom thuis” erop. Opa en oma zaten al in het zonnetje te wachten op mijn terugkomst. We zouden later op de dag nog een restaurantje doen. En ondertussen vertelde ik mijn verhaal aan de hand van 2 foto albums. Een album dat ik zelf in elkaar heb gestoken en album dat ik mijn gastmoeder heb gekregen. Plotseling kwam er een auto op de erf gereden met mijn goede maten Ward en Matthias en ook zij heb ik aan de hand van de albums een beeld gegeven van mijn leven daar in het Noorden.

En toen die dag weer voorbij was vond ik nog een brief op mijn bed van mama dat ze echt blij mij weer terug te hebben. En met een goed gevoel dook ik de dekens onder.