Het verwoestende telefoontje

Een droom aan het wankelen

Vandaag maandag 8 juni zou ik te weten krijgen of ik 10 of 11 augustus mijn conditietest kon afleggen met daarbij gevolgd een rondleiding op de school.

Maar dat viel heel anders uit, ik kwam terug thuis rond 18 00 uur, na een bezoek aan Nick, Rik en Ward. Ik open mijn mail account en ik zie een e-mail staan van De heer Vierboom waarin kort staat, bel me zo snel mogelijk. Dus ik bel en krijg te horen dat ik niet aan mijn opleiding kan starten omdat het Veiligheidsonderzoek zijn werk nog niet heeft gedaan.

Mijn wereld stortte helemaal in, en  een droom waarnaar ik al vanaf mijn 15^de naar uitkeek valt aan diggelen. Waarvoor ik me het jaar in Noorwegen volledig heb voorbereid.

Het glas is kapot, en er zijn geen nieuwe ramen te vinden. Ik kan alleen nog de stukjes aan elkaar zetten en er het beste van maken. Na het gesprek met Vierboom, moest ik zo snel mogelijk met mijn vader spreken die op het moment met de marine op missie is op de mijnenveger Haarlem. Een boot die vanuit Sicilië naar Lybië vaart. En zodra ik de situatie uitlegde aan mijn vader, kreeg ik de krop in mijn keel en kwamen alle gevoelens me te boven. Iets waar ik zo lang naar heb uitgekeken en vlak voor de start krijg ik een “No go”.

Op het moment probeer ik er alles aan te doen om toch nog van start te kunnen gaan. En ga ik alles geven om verandering te krijgen in deze miserabele situatie.

Ik ben in alle staten en ik sta niet alleen, mijn vader staat helemaal achter mij en dreigt het eerstvolgende vliegtuig naar huis te nemen. 

Ik sta niet alleen !

Ze gaan zeker nog woord van mij krijgen want het is het meest belachelijke ooit. Als zoon van een adjudant kan je geen negatief antwoord geven aan dat veiligheidsonderzoek.

Wilde even mijn frustraties melden en alle feedback die jullie mij kunnen geven is welkom.

Michael diep in de put

Terugkomst

Veel woorden wil ik niet meer gebruiken, maar toch een afsluitend woord of het geheel af te ronden. Het is nu augustus en tot slot ben ik klaar geraakt met het schrijven van mijn blog. Ondertussen ben ik ook alweer 1 maand terug thuis waarbij ik alle vele mensen heb teruggezien en mijn verhaal heb kunnen doen over “het Jaar”. Eindelijk had ik mijn bromfiets weer terug en op pad genietend van het mooie weer bezocht ik de mensen aan wie ik mijn verhaal kwijt wilde en mij dus een luisterend toestaken. Ook heb ik me min of meer geüpdate met wat er zich allemaal hier thuis heeft afgespeeld.

Ondertussen heb ik er al een week Normandië opzitten met het gezin en de nieuwe vriendin van mijn broer, ben ik een week gaan zeilen met mijn oom en neef. Naar het strand geweest, met mama gaan winkelen, naar brussel geweest om Elisa op te zoeken, een beetje gelopen, gaan kleden voor de marine, combatboots/kisten ingelopen en nog veel meer waar ik nu niet even opkom.

Maar dus 16 augustus begint er weer een nieuw avontuur voor mij, namelijk mijn opleiding aan Het  Koninklijk Instituut der Marine. Kijk er met veel spanning naar uit.

 En tot slot wil ik de mensen bedanken die mijn blog hebben bijgehouden !

Dikke Kus (in de lucht ;D)

Michael

Juni 2011

De maand juni start, zoals alle lezers van mijn blog wel zullen weten met mijn verjaardag. 19 is het getal dat helemaal in teken stond van die dag. Die dag werd ik daar mijn gastgezin gewekt op bed met versgebakken brownies met chocomelk en een hele resem aan verjaardagsliederen. Die dag werkte ik ook op de kleuterschool en werd ik door mijn collega’s verast met allerlei cadeautjes. Er stond ook een uitstap gepland naar Oslo met alle kinderen. En trokken met de bus richting vigelandsparken, het zonnetjes scheen en 25 lachende kinderen mee!

  

De dag was nog niet afgelopen want we zouden nog uit eten naar mijn keuze. Dus trokken we die avond weer de stad in om te eten in een restaurant genaamd Yaya’s. Dit is een Thais restaurant waar ze elk een tropische regenstorm naspelen. Als je in het restaurant bent lijk je net echt in een jungle te zitten. Alles is heel donker en er zijn enorm veel planten aanwezig. Na het lekkere eten keerden weer terug naar huis en heb ik nog een laatste cadeautje gekregen namelijk een echte regenjas van het merk Norheim, te vergelijken met North Face.

De volgende dag (2 juni) had mijn gastmoeder een verjaardagsgezelschap geregeld voor een deel van de familie zodat ik volgens mijn gastbroer nog lekker veel geld en cadeautjes kon innen. Geld was erbij maar ook heel wat boeken, champagneflessen en Noorse aandenken.

Op vrijdag 3 juni is de dag dat Mama en papa uit België zullen landen op het vliegveld. Dus rond 10 uur nam ik de bus naar Oslo centrum waar ik had afgesproken met mijn gastmoeder om samen te gaan lunchen op haar werk. Want rond 12 uur moesten we al richting vliegveld trekken om papa en mama tijdig op te halen. Die dag was het weer echt schitterend en zag het gras ondertussen al heel groen, er was echt geen beter moment om Noorwegen die dag te betreden. Ik gunde mijn ouders al meteen geen moment rust, we zouden immers naar onze hytte in de bergen trekken voor het weekend. Erlend was op klas-uitstap naar göteburg en Marie had een voetbaltoernooi in het weekend. En dan had ik het er niet beter op gevonden om samen met 2 paar ouders de bergen in te trekken. Zaterdag trokken we dan ook onze bergschoenen aan voor een dagje wandelpret, en verbaas je maar niet maar ook in juni lag er nog wat sneeuw. Ik denk dat we wel 5 uur gewandeld hebben. Zondag hebben we het meertje op 10 minuten van ons hutje bezocht waar we nog met onze hond tinka hebben geprobeerd haar te laten zwemmen. In de namiddag reden we weer terug naar huis zodat papa en mama ook kennis konden maken met Erlend en Marie.

Maandag 6 juni trok ik samen met mama en papa de stad in, met mij als gids. Na een jaar in oslo gewoond te hebben en zoveel vrije tijd te hebben leer je wel heel veel te weten over een stad en ik denk niet dat er ooit zo’n verbondenheid zou kunnen geschieden met een andere stad. Het eerste wat we deden is dat we naar het toeristencentrum trokken waar het mogelijk was om “city passes” te kopen hiermee kon je van 1 tot 3 dagen, alle museums bezoeken en gebruik maken van het openbaar vervoer. Dus wat we deden is, ik kocht de pas voor mezelf voor 1 dag en papa en mama kochten hem voor 3 dagen. Dus heb ik papa en mama zoveel mogelijk laten zien wat in mijn ogen het interessantste was en konden ze de andere 2 dagen nog zelf beslissen wat ze wilden zien.

Gezien mijn examen Noors gepland stond op woensdag 8 juni en ik mijn inleesbundel kreeg op dinsdag 7 juni heb ik die dinsdag gebruikt om alles een keer te lezen en een samenvatting te maken dat ik niet voor verassingen stond woensdag. Alles verliep heel vlot en het schrijven van Noorse teksten is geen probleem meer voor mij.

Donderdag 9 juni was het alweer tijd om afscheid te nemen van mijn ouders. Ik ben zelf heel blij dat mijn 2 sets ouders elkaar hebben leren kennen zo is het ook makkelijker voor mijn Noorse gastfamilie om mij te bezoeken. Wat ik hoop dat ze heel snel doen.

Vrijdag 10 juni zou de laatste dag zijn dat ik in de kleuterschool zou werken. Een plaats waar ik enorm veel geleerd heb om de noorse cultuur, en ook  weer bijgeleerd over mezelf. Die dag zou er nog een zomerafsluiting plaatsvinden voor de grootouders van de kinderen. Alle afdelingen in de kleuterschool hadden een act voorbereid. Na het schouwspel stonden er ons allerlei lekkernijen en drinken te wachten waar ik heb gesproken met de verschillende grootouders van de kinderen die op mijn afdeling zaten.

Op zaterdag 11 juni had ik voor dat weekend de keuze gekregen met wat we nog zouden kunnen doen een van de laatste weekends in Noorwegen. Eerst sprak mijn moeder erom naar de bessengen te gaan, dit is een steile cliff die je kan beklimmen met op de top van de klimmuur een hotel waar je kan slapen en het bijzondere aan dit pad was, dat als je naar beneden keek aan de linkerzijde een groen meer zag en aan de rechterzijde helderblauw. Maar uiteindelijk heb ik toch niet gekozen voor deze wandeltocht en viel mijn oog eerder op een kano/kajak tocht in Zweden. Iedereen ging hierbij mee, zelfs de liefste grote aanwinst van de familie, de puppy Tinka. We vertrokken wegens het slechte weer later op de dag en zouden in plaats van het vooropgestelde plan in een hotel slapen en niet in een tent. Mijn gastmoeder had het niet echt gezien om 2 nachten in een tent te slapen. De volgende dag op zondag belde mijn vader een man op die kano’s kwam brengen naar ons, mijn gastbroer en ik hadden elk een kajak, ouders en zusje + Tinka hadden een grote kano. En van het dichtstbijzijnde meer vertrokken we. Die dag was het stralend weer en er is geen betere manier om zweden te verkennen dan met een kajak. In de middag stopten we ergens om hotdogs te eten om daarna weer verder te gaan. In zweden is het allemaal zeer goed uitgewerkt. Men heeft ervoor gezorgd dat er vele slaapplaatsen, ze hebben op verschillende plaatsen namelijk houten lighutten aangelegd om in te slapen met daarbij hout om een vuurtje te maken. Om gebruik te kunnen maken van deze faciliteiten betaal je slecht een klein bedrag. Op onze slaapplek heb ik nog gesproken met enkele Denen die met 18 daar waren, de hele familie was naar Zweden vertrokken om te kanoën. Ook was er een Duitse vader met zijn zoontje. Op maandag zette we onze tocht verder. Ons einddoel was een oude kerk gebouwd op een eiland, echt een kerk uit de sprookjesboeken. Moest ik ooit trouwen zou ik daar toch wel sterk naar overwegen. Eenmaal aangekomen bij de kerk moesten we wachten op de man waarvan we de kano/kajakken van huurden, hij zou ons terug naar de auto rijden.

Maandagavond waren we dus weer terug thuis en de volgende had iedereen oftewel school oftewel werk op de agenda staan, maar bij zat er nog 2 weekjes vakantie in. Op dinsdag sliep ik dus lekker lang uit en trok ik, gezien ik toch in avontuurlijke bui was met het kajakken, op uit met de hond, mijn plan was om de tent op te stellen aan de kant van een meer dicht bij ons in de buurt. En de volgende morgen zou ik dan ontbijt gaan eten bij mijn allerliefste tante wenche en onkel arne. Het zijn echt schatten van mensen, tante wenche had echt voor mij een gigantisch ontbijt geregeld.

Vrijdag stond er bbq gepland bij Ellen, zij is coördinator van afs van mijn comité en heeft echt alle middelen gebruikt zodat alle uitwisselingsstudenten het naar hun zin hadden. De bbq was voor heel het gezin maar jammer kregen we te kampen met grote regenbuien. Toen de gastgezinnen vertrokken waren, zijn we met z’n allen naar de hytte van Ellen getrokken op slechts een half uurtje rijden. Zij had een hytte op een eilandje in de oslofjord. Ik heb nog tot half 5 in de nacht allerlei gezelschapspelletjes gespeeld en het ging er nu niet bepaald rustig aan toe. 

Op zaterdag stonden er voor ons allerlei activiteiten gepland, Ellen beschikte nl over een boot waarachter je kon waterskiën en verschillende andere dingen. Ik heb daar dus voor de eerste keer achter een boot gewaterskied en het was echt mega ! De avond die volgde had ik een verjaardag/afscheidsfeestje gepland en meteen toen ik terug thuis was begon ik aan de voorbereidingen. Het was echt megagezellig en het was daarmee ook de laatste keer dat ik vele mensen heb gezien, en dat is toch wel vreemd als je daar bij stilstaat.

Op zondag stond er echter nog een feest ter ere van mij te wachten.  Mijn moeder had alles in gereedheid gebracht en het hele huis werd versierd. Het feest was bedoeld voor de familie en de bevriende gezinnen waarmee ik tijdens het jaar veel contact mee heb gehad. Wederom werd ik helemaal in de watten gelegd en werd ik langs alle kanten toegesproken. Ik kon niet op meer plaatsen tegelijk zijn. Je moet je bedenken dat er toch wel 30 personen aanwezig waren. Tijdens het avondmaal heeft mijn moeder nog een zeer ontroerende speech gegeven en hadden mijn gevoelens het zwaar te verduren, haar lange speech met veel ontroerende woorden en ervaringen van door het jaar, alles werd opgehaald, volgde een speech van mijn gastvader die meer de grapjas uithing en alle grappige situaties naar boven heeft gebracht. Ook mijn grootvader stond vlak daarna nog recht om me nog enkele bemoedigende woorden toe te spreken. Dit alles had ik echt nooit van durven dromen om zoveel mooie momenten mee te maken, ik had helemaal geen speeches verwacht en werd als het ware er helemaal mee om ver geblazen. En als dank ben ik ook recht gaan staan nog enkele zijde van het verhaal belicht langs mijn kant. Ook heb ik van mijn gastmoeder een fotoalbum ontvangen met alle mooie momenten, het bevatte maar liefst 60 bladzijden met een tekst waarin ze schrijft hoe dankbaar ze is dat ik een jaar bij haar gezin kon wonen. Daarna vroeg ze nog of iedereen een woordje van bedank wilde schrijven in mijn boek en dat hebben ze allemaal gedaan. Een beter cadeau kan ik me echt niet wensen. Als ik ooit terug moet grijpen naar alles wat ik beleefd heb, zal ik altijd dat boek hebben.

Op maandag (20 juni) had ik mijn goede Duitse vriend op bezoek Julius, Met hem trok ik voor de laatste keer op kampeertour. En het was gewoonweg fenomenaal. Samen met hem kan ik over de gekste zaken discussiëren. En met pijn in het hart nam ik dinsdag ook weer afscheid van hem.

Dinsdag 21 juni was het afsluiting op het school en werd het diploma uitgereikt, na deze plechtige bedoeling trokken we met ongeveer een groep van 20 personen naar het strand. En die avond was zelfs bijzonder speciaal wegens de langste dag zijnde en dat klopte inderdaad, ik heb die nacht geen oog dichtgedaan en tevens is de zon niet ondergegaan en schemerde het de hele nacht. Heel de nacht hebben we rond een kampvuur gezeten met een gezellig muziekje en goed gezelschap. De volgende morgen vroeg de bus genomen en wederom afscheid genomen van mijn klasgenoten en goede kameraden van school.

Op woensdag 22 juni namen we de boot van Oslo uit naar Fredrikshavn, Denemarken. Deze reis was al zeer lang beslist. We zouden namelijk een bruiloft bijwonen van een nichtje in de familie. Zij zou trouwen met een Deense man. Maar we zouden niet alleen de bruiloft bijwonen, we trokken er ook op uit als toeristen en trokken naar Skagen, een bekende plek voor Scandinavische kunst en literatuur. Later die avond was er ook een rituele verbranding van een pop op het strand op een gigantisch vuur. Het was nl St. Hansa Aften en wordt in Scandinavië uitbundig gevierd. De volgende weer vroeg opgestaan en strandwandeling gemaakt ondertussen was het weer iets minder geworden en blies het enorm. Maar in denemarken heb je echt wel schitterende stranden. Ook zijn we naar het meest noordelijke punt van Denemarken geweest waar kattegat en een ander gat samenkomen, 2 zeeën.

Op zaterdag 25 Juni zou de bruiloft plaatsvinden en werden we tijdens de middag in de kerk verwacht. En het lastige met Deens is dat het haast onverstaanbaar is. Zij spreken met een enorm spraakgebrek diep uit hun keel en het gekke is dat het geschreven haast helemaal dezelfde taal is. Maar jammer genoeg heb ik niets begrepen wat de priester aan het zeggen was. Na de kerkdienst trokken we naar het huis van de vader van Klaus, de bruidegom om de bruidstaart op te eten. Hij was een rijk man, beschikte over een vliegtuig met opstijgbaan op zijn woonterrein. En dat naast een hele verzameling auto’s uit verschillende decennia en prijsklassen. Van daaruit trokken we weer terug naar een soort kasteel, een oude vestiging die helemaal in ere hersteld is. Het was tevens ook de plaats waar we sliepen. Toen vroegen ze mij of ik de cadeaus in ontvangst kon nemen voor het bruidspaar samen met mijn nicht Dagny. Nadat we klaar waren met dat werk mocht ik de auto lenen en trokken we een nabijgelegen dorp Nibe in, waar we pizza’s hebben gegeten. Er was namelijk niet genoeg plaats voorzien in de etensruimte en we mogen van geluk spreken want het mocht dan misschien heel lekker eten zijn, maar die speeches volgden elkaar op een hoog tempo op. Uiteindelijk waren ze pas klaar met eten rond 12 uur waarna er nog cognac en sigaren aangeboden werden. Een bandje/covergroep (vrienden van Klaus) zorgden voor het nachtelijk vermaak van het feest.

Op zondag moesten we weer vroeg uit de veren, de boot stond in Fredrikshavn te wachten. Rond 10 uur de boot en rond 18 uur waren we weer terug in Oslo. Die dag hebben we enorm geluk gehad met het weer, de hele dag scheen het zonnetje en kon ik me helemaal verdiepen in mijn boek. Na dit avontuur had de gong geslagen en mijn laatste week ging van start.

Maandag is mijn goede vriend Phillip van school me nog komen bezoeken en hebben we nog samen film gekeken en gelachen over alle dingen die we het afgelopen jaar hebben meegemaakt. Die avond zou ik ook de laatste keer squashen met mijn vader en bijna heb ik hem kunnen verslagen. Eenmaal thuisgekomen nog een laatste keer samen in de sauna gezeten. Goede tijden heb ik beleefd in dat dampkot.

Dinsdag had m’n moeder een vrije dag genomen en bracht ze, mijn kleine zusje Marie en mij naar een groot zwembad met glijbanen en duikplanken. Samen hebben we nog de tijd van ons leven gehad voor 2 uur. Ook heb ik ze nog enkele tips mee kun geven in verband met zwemmen, maar het belangrijkste van al heb ik haar kunnen leren duiken. Uit het zwembad stond mama al te wachten om samen naar een heel mooi dorpje aan de kust te trekken waar we nog gezellig geluncht hebben. En ’s avonds gezien het mijn voorlaatste avond was hebben we nog voor een laatste keer taco’s gegeten, mijn lievelingsgerecht.

Op woensdag heb ik de kleuterschool nog voor een laatste keer bezocht en hen bedankt voor de schitterende mogelijkheden die ik van hen gekregen heb. Die dag zou mijn zus Katrine ook thuiskomen van Amerika en terwijl mijn gezin haar ging ophalen op het vliegveld heb ik nog een videoboodschap gemaakt en achtergelaten op de pc van mijn vader. Voor de rest had ik nog voor eenieder een brief geschreven maar deze wilde ik op elk hun bed liggen wanneer ik vertrok zodat ze die ’s avonds voor het slapengaan konden lezen. Wanneer ik wachtte op de terugkomst van het gezin, dit keer met Katrine erbij, stonden er plots 15 bloedmooie meiden aan mijn deur, het waren de vriendinnen van Katrine die haar wilden verassen. Heel het huis werd versierd en toen eenmaal de auto op de oprit kwam gereden, werd Katrine langs alle kanten benaderd en geknuffeld. Toen het weer tijd was om te vertrekken voor de vriendinnen spraken ze allen af met Katrine om haar zo snel mogelijk weer terug te zien. Die avond hebben we dan, plots in gezin met een extra lid nog wat besproken en toen we zo samen waren met 6 voelde ik me toch meer de vreemde eend in de bijt. De volgende morgen zou het dus tijd zijn om te vertrekken en het vervelende afscheid. Die nacht sliep ik mijn broer zijn kamer zodat Katrine haar kamer weer terug had. Rond 8 uur nam ik afscheid van Katrine, Erlend (broer), Asbjorn en het moeilijkste van al van mijn kleine zusje Marie. Daarna reden ik en mijn moeder door naar Hurdal waar ik nog 3 dagen zou doorbrengen met de ander afs-ers. Dat afscheid verliep het pijnlijkst, mijn moeder barstte in tranen uit, ik gaf haar nog een knuffel en zei dat we elkaar snel weer zouden zien.

De dagen die daarop volgden waren best vreemd wetende dat je in enkele dagen weer terug in je leven zou zitten waar je al 18 jaar van deel hebt gemaakt nadat je een jaar lang een volledig andere leefwereld hebt opgebouwd. Maar veel gedachten schonk ik er nog niet aan, ik was tenslotte samen met mijn vrienden in het afsluitingskamp en allen hadden we zelfde meegemaakt. We reflecteerden en keken terug naar ons jaar alsof het al een hele tijd geleden was, deelden ervaringen uit en vooral lachten we om alles wat we hadden meegemaakt. Het gaat weer hard worden om van deze jongens/meisjes afscheid te nemen. Vrijdag nacht stond de bus ons op te wachten om 4 uur om naar het vliegveld te trekken, in de bus nog half uurtje geslapen. En eenmaal op het vliegveld waren de meeste uitwisselingsstudenten uit het hele land al verzameld op een plek. Vele mensen weer teruggezien die ik bezocht heb of mensen die naar Oslo zijn afgezakt tijdens het jaar. Het blij wederzien met Matteo mijn goede vriend uit Milano. Gelukkig was ik één van die eerste die zijn vlucht zou nemen. Want op die plek werd er nogal wat afgeweend. Samen met de andere 5 Belgen checkte we in en wachten we samen tot we konden boarden. In het vliegtuig voelde ik me echt slecht en stond ik plots meer in België als ik in Noorwegen was. Wel grappig te vermelden was dat Ruth een meid waar ik mee samen zat in het Vliegtuig, echt alleen in staat was om gebrekkig Nederlands te spreken. Zij kwam gewoon totaal niet op haar woorden gebruikte de hele tijd Noors. Daar heb ik geprobeerd haar nog Nederlands te leren en haar verplicht enkel Nederlands te spreken wat ze niet wilde. Anders zou haar vrienden en familie eens goed kunnen lachen en zeker sinds ze Noorse woorden gebruikt die de andere helemaal niet begrijpen.

Na 2 uurtjes vliegen waren we alweer geland op Zaventem, koffers afhalen en de exit zoeken. Mijn ogen moesten maar de ruimte rondgaan of ik had mijn ouders al op het oog. Stonden er daar 2 met een vikinghelm op hun hoofd. En een ballon in hun handen waarop stond “Welkom thuis”. De rit terug was zeer gelukkig en zeker omdat het zich afspeelde in de nieuwe aanwinst van ons gezin. De nieuwe auto, voor een keer mocht ik vooraan zitten. Thuis had mama heel het versierd en hingen er buiten overal ballonnen en een grote vlag met “welkom thuis” erop. Opa en oma zaten al in het zonnetje te wachten op mijn terugkomst. We zouden later op de dag nog een restaurantje doen. En ondertussen vertelde ik mijn verhaal aan de hand van 2 foto albums. Een album dat ik zelf in elkaar heb gestoken en album dat ik mijn gastmoeder heb gekregen. Plotseling kwam er een auto op de erf gereden met mijn goede maten Ward en Matthias en ook zij heb ik aan de hand van de albums een beeld gegeven van mijn leven daar in het Noorden.

En toen die dag weer voorbij was vond ik nog een brief op mijn bed van mama dat ze echt blij mij weer terug te hebben. En met een goed gevoel dook ik de dekens onder.

Mei 2011

Toen ik weer terug thuis was uit Amerika, stond me Russetid te wachten. Toch wel het grootste eindejaarsfeest dat je jezelf kan voorstellen. 28 Mei kwam ik terug thuis uit Usa en meteen stond me een 3-weekse viering te wachten. Het is een oude traditie die al sinds voor de 20^ste eeuw meegaat. Voor de tijd dat er zelfs een universiteit was in Oslo. Over de jaren heen is er enorm veel veranderd aan de viering en jaar op jaar is het steeds commerciëler en grootser geworden tot vandaag de dag dat het er voor de meeste mensen echt overgaat.

Eerst vertel ik jullie wat ze precies vieren en dan kan ik jullie de publieke opinie hierover verder uitweiden. Het startsignaal voor de Russetiden werd gegeven de 27^ste mei waarbij de bussen worden voorgesteld. Gedurende deze 3 weken dragen alle laatstejaarsstudenten een rode broek (algemeen), enkelingen hebben blauw (economie), zwart (beroepsonderwijs) of zelfs groen (landbouw). De broeken zijn vrij uitzonderlijk en zijn nogal wat ontwikkeld over de jaren heen. In mijn gastouders hun tijd had iedereen een rode overal waar dan vanalles werd op getekend of dingen werden opgenaaid. Vandaag de dag, wegens de commercialisering, is het niet echt een overal meer maar een gewone broek, wel kan je deze broek nog steeds als broekpak dragen. Er zijn namelijk enkele bedrijven opgericht die aardig wat geld verdienen aan de verkoop van kleren. Veel is er veranderd en nu heb je dan ook de keuze uit honderden verschillende broeken. Nu is het meer gewoon om een overall te hebben maar dan zonder de lange mouwen. Het wordt meer gedragen zoals een broek. De broek wordt deze 3 weken elke dag gedragen en wordt niet gewassen. Alle laatstejaarsstudenten komen elke dag met deze broek naar school. Maar kleren is lang niet het enige dat verschillend is. In Noorwegen is de jeugd heel zelfstandig en daarmee bedoel ik dat iedereen vanaf 16 jaar een wekelijkse verdienste heeft. En er wordt alles behalve slecht verdiend. Ik kan het voorbeeld aanhalen van mijn gastzus die volgend jaar samen met 24 andere meisjes een bus kopen om die helemaal om te bouwen tot een feestbus in de vorm van een thema bv aquarium. Zij moet in de loop van 3 jaar geld sparen om voor deze 3 weken te kunnen betalen. Ergens is het wel logisch want als jij als enige in je vriendengroepje niet bij de bus aansluit mis je heel wat. Die 25 jongens oftewel 25 meisjes komen gedurende die 3 jaar veel samen.

De hele traditie is er bij wijze van spreke met de paplepel ingevoerd. Reeds in de kleutertijd begint het. Alle Russen oftewel laatstejaarsstudenten maken een russekaart dit is kaart met een grappige foto en wat informatie en een goedgevonden leuze. Deze kaarten delen alle russen uit aan de kinderen. Of eigenlijk andersom de kinderen lopen achter de russen om een kaart te bemachtigen. Als ze dan op de ungdomskole zitten van 13 tot 16 jaar, draait alles om je imago, en iedereen spreekt voluit over deze grootse viering. Na je 16 jaar krijg je dan eindelijk russen te zien op school en zie je wel degelijk hoe het eraan toegaat. De 16 jarigen zoeken mensen waarmee ze ook aan een bus kunnen beginnen en ze verdelen de rollen en een economisch plan wordt uitgezet. Mijn gastzus moet maar liefst elke maand 150 euro ophoesten en dit gedurende 3 jaar. Het is niet ongewoon om 5 tot 10 ooo euro te betalen.

En het ergste misschien van alles is het feit dat de viering plaats vindt voor dat ze hun laatste examens hebben afgelegd. Maar dus deze 3 weken rijden er dus de hele nacht van deze bussen rond die dan stoppen op gemeenschappelijke plaatsen. Niet alleen rijden er bussen rond maar ook heb je vans, die zijn geschikt voor ongeveer 6 personen.

Genoeg over de viering, ik zal nu spreken uit eigen ervaring. Toen ik terug thuis kwam uit usa stond me het volgende weekend al een festival te wachten genaamd tryvann. Dit neemt plaats bij de skischans in oslo op de grote parkeerplaats. Op deze plaats komen alle bussen en vanns uit heel het land samen om te feesten. Best wel gek om zoveel mensen te zien met allemaal dezelfde broek en een feest vieren waar ze zowat heel hun leven al naar uit hebben zitten kijken.

Zaterdag 7 mei ben ik nog met ludvik naar Oslo geweest en naar onze traditie aten we indisch eten. Die avond heb ik op loopvak al mijn limieten overtrokken met een looptocht van maar liefst anderhalf uur. Of het nu ligt aan het indisch eten of aan het feit dat ik gewoon niet te stoppen was en telkens weer nieuwe omgevingen vond om in te lopen.

Van 12 tot 17 mei zouden Yoey en Elisa bij mij bleven slapen. 2 meiden die in Bodo wonen en ikzelf in maart bezocht heb, zij kwamen vooral om oslo te zien en de nationale feestdag mee te maken in oslo de 17 mei.

17 mei is een dag waar Noren laten zien hoe blij ze zijn om Noorman te zijn. Alle nationalistisch gevoelens bereiken die dag een maximum. De dag begint met een 17^de mei ontbijt waar je je buren uitnodigt om te eten. Na dit ontbijt is er parade van kinderen. En hierna trok ik samen met Yoey en Elisa naar oslo om daar de parade te bekijken met de koning erbij. 17 mei is ook de laatste dag van de russetid, en kunnen de studenten beginnen te studeren voor hun examens.

Het daaropvolgende weekend stond helemaal in teken van de andere uitwisselingsstudenten. Zo trok ik 20 mei naar Sebastian uit colombia om samen met de anderen zijn verjaardag te vieren. Zaterdag en zondag namen we allen de trein naar Genesis en Rossana uit Venezuela wat uitdraaide tot een echt reggeaton feesten met veel dansen.

Mei is een maand geweest waarbij er veel op het programma staat en de Noren werden ook alsmaar opener zo het weer beter werd. Maar geen enkele maand overtreft de maand juni, de mooiste en tevens de laatste maand van mijn avontuur in Noorwegen.

Maart/ April 2011

 God dag, alle sammen !

3 maart had afs zijn tweede internationale diner georganiseerd en opnieuw moesten alle uitwisselingsstudenten eten voorbereiden eigen aan hun/haar land. Mijn keuze is uiteindelijk gevallen op witlof met ham eromheen in witte saus en kaas en dat alles in de oven en je hebt heerlijke groenten. Maar maar, zo gemakkelijk is niet om in Noorwegen witlof te kopen, niet veel mensen zijn gekend met deze overheerlijke groente. Witlof kan je niet kopen in gewone winkels, als je witlof wil hebben moet je naar een groente speciaal zaak en zelfs daar moet je hevig zoeken naar het witte goud. Ik kan wel zeggen dat iedereen mijn witlof wel kon smaken.

Holmenkollen skischans

De volgende dag kregen we bezoek uit Tromso. Mijn gastvader zijn zus woont namelijk daar. Voor degene die niet weten waar dat ligt en ik gok dat het overgrote merendeel er nog nooit van gehoord heeft. Tromso ligt boven de poolcirkel en heeft ’s werelds noordelijkste universiteit gevestigd daar. Gastvaders zus met dochter Astrid (zelfde leeftijd als Marie) bleven bij ons logeren voor het weekend waarin er een doopsel gepland stond. In het weekend dat zij bij ons verbleven ging het wereldkampioenschap skiën nog steeds aan de gang. We hadden biljetten besteld voor zaterdag 30 km langren vrouwen. Ik herinner die dag als de eerste zomerdag, eindelijk begon de sneeuw te smelten en voelde je de warmte van de zon. Het wereldkampioenschap ligt de Noormannen nauw aan het hart. Het is wel duidelijk dat langlaufen een Noorse uitvinding is, als je het aantal gewonnen gouden medailles bij elkaar optelt. Ik had het gevoel dat ze alles wonnen en als ze dan een keer zilver hadden dan waren ze nu niet bepaald blij daarmee, enkel goud is goed genoeg ! Niet alleen competitief maar Noorwegen is bij uitstek het meest nationalistische land, alles met een Noorse vlag verkoopt ! Het wordt helemaal duidelijk hoe geliefd Noorwegen is voor de Noorman als je naar het wereldkampioenschap afzakte. Overal prijkte de 3 kleuren: rood, wit en blauw. Alle mensen, kinderen niet gespaard !

Ik in de Noorse kleuren

Speciaal voor het grote sportevent had ik de Noorse vlag op mijn gezicht laten zetten. Het was een gezellige dag. We hadden warme worsten in een thermos en broodjes en heerlijke warme chocolademelk.

Anne Birgite (tante) en Asbjorn

Zondag 6 maart stond er een doopsel gepland. Een nicht uit de familie haar kleine spruit werd gedoopt.  Ondertussen had ik al een comirfatie (plechtige communie) bijgewoond, nu een doopsel en einde juni gaan we naar Denemarken om een trouw bij te wonen. Ik heb de 3 belangrijkste kerkgebeurtenissen dit jaar ook meegemaakt. Na de ceremonie in de kerk gingen we naar een oude boerderij die men had omgebouwd tot een leuke feestzaal. Het eten was er schitterend en tegelijkertijd kon ik mijn Deens oefenen omdat de vader Claus van het gedoopte meisje Sofia een Deen is. Deens is geschreven nagenoeg hetzelfde als Noors maar jammer genoeg is de gesproken versie helemaal verschillend. Het lijkt wel of Denen Noors spreken met een sterk Duits accent, alle Noren zeggen dan ook dat ze spreken met een aardappel in de mond. (pas heb ik een Deense film gezien en hij was hilarisch , Klovn/clown, probeer zeker deze film een keer te zien)

Woensdagavond 9 maart kwam mijn goede Italiaanse vriend Matteo op bezoek, helemaal vanuit Lofoten. Jammer genoeg was het slechts 1 dag dat hij bleef bij mij want hij moest doorreizen naar Fredrikstad waar hij op vakantie ging. Matteo woonde tot oktober heel dicht bij waar ik woonde maar moest van familie wisselen. Donderdag trokken we samen Oslo in waar we gezellig luchten in een echt Italiaans restaurant.

Het volgende weekend hadden ik en mijn ouders een weekend gepland in Valdres waarbij we alle uitwisselingsstudenten van mijn regio uitnodigden om te sleeën/ rodelen. Mijn gastouders hebben goede vrienden die een soort van herberg uitbaten. Ook hebben ze een tractor met sneeuwruimer en genoeg plaats om 15 studenten een slaapplek aan te bieden. In het weekend stond er een 4 km lange afvaart gepland met slede die we meerdere malen konden nemen. 

James een Amerikaanse student had ik uitgenodigd om reeds vrijdag naar mij toe te komen sinds hij vrij ver van mij woont en Valdres. Hij had speciaal dat weekend bezoek van Johannes een Duitse kerel die vorig jaar op uitwisseling was in California waar James vandaan komt. Vrijdag vertrokken mijn gastouders reeds vroeg naar Valdres terwijl wij zaterdagmorgen zouden vertrekken. M.a.w. hadden we het huis voor ons en dat eindigde uiteraard tot een leuk avondje.

Van 23 maart tot 27 maart had ik een reisje gepland naar Helsinki. Mensen die ik leren kennen heb in December via een schoolkameraad hadden me uitgenodigd om hen te komen bezoeken. Woensdag 23 maart was het schitterend weer in Oslo en kon ik in shorts en t-shirt rondlopen, toen ik eenmaal in Helsinki aankwam was het daar aan het sneeuwen en het waaien. 20 graden in Oslo 4 graden in Helsinki. Na zulke lange winter had ik er wel een beetje genoeg van. Het was er zelfs nog zodanig koud dat alle meren bevroren waren waardoor we veel gewandeld hebben op deze meren.

23 maart had ik een  vlucht naar Helsinki waar ik werd opgehaald door Olivier, een Brusselaar die met Erasmus een jaar in Helsinki studeert en Yvan de Bulgaar. Olivier leerde ik kennen in December toen hij een week in Noorwegen was en Yvan leerde ik kennen in Helsinki. Olivier had een kot mooi in het centrum gelegen. Donderdag en vrijdag hebben we de stad staplings verkent en bewonderd. Zaterdag spraken we af met Rosa een Finse die ook in December in Noorwegen was waar we bleven voor het weekend. Jammer genoeg was het zondag alweer tijd om afscheid te nemen.

Uitzicht vanuit mijn tante haar huis

Het weekend daarop had onze familie in Tromso ons uitgenodigd voor het weekend. Een goede 2 uur vliegen. Terwijl de sneeuw in Oslo reeds goed begon te smelten, was het niet dat geval meer daar in het Noorden. Mijn tante heeft een huis met een schitterend uitzicht over Tromso. De 2 eerste dagen dat we er waren hadden we schitterend weer, een helderblauwe hemel en versgevallen witte sneeuw. Samen bezochten we enkele museums, gingen we naar het strand om de dag af te sluiten met black swan in de bios. Ze hadden een boot waar ze vroeger op zeehonden jaagden omgebouwd tot een museum. De foto’s die daar tentoon gesteld waren, zijn niet voor het gevoelige oog. Je kon de hele boot bezichtigen. Vooraan sliepen de bemanningsleden in de punt van het schip waar je binnen moest via een klein luik. In het ruim van het schip werden de dode zeehonden vastgehouden. Terwijl de kapitein, de kok en de tweede in commando in grote ruime kamers sliepen met elk een kachel. Zondag namen we de vlucht terug naar Oslo nadat we een spelletje bowling speelden wegens het regenweer.

Het strand: De trui die ik aanheb heeft mijn gastmoeder voor mij gemaakt !

Ik, Erland en Dagny ( nichtje)

Dinsdag 5 april had mijn afs comité een rondleiding in Oslo georganiseerd. Een kennis van een gastgezin kende een dame die studeerde om gids te worden voor Oslo en het wel zag zitten om leergierige uitwisselingsstudenten de geschiedenis achter Oslo te geven. Zelf had ik enorm genoten van de rondleiding en heb ik meermaals mensen rondgeleid door Oslo met de kennis die ik opgedaan heb. Ondertussen is Oslo ook de stad waar ik meest gekend mee ben, wat ik over Antwerpen weet is slechts een peulenschil geworden in vergelijking. Sinds mijn moeder het ook wel gezellig vond om meer te weten te komen over haar stad was zij ook mee. Na de tour over was gingen we samen gezellig eten bij Yaya’s, een thais restaurant met schitterend eten.

Het volgende weekend stond er een bezoek van mijn geliefde broer gepland. Hij zou zaterdagmorgen aankomen en maandagmorgen weer vertrekken. Een kort maar krachtig bezoek. Zaterdag zadelden we ons op de fiets om hem mijn leefomgeving te tonen. Ik liet hem mijn school zien en Sandvika, een stadje met scandinavia’s grootste shoppingcenter.  We hadden het enorm getroffen met het weer, er was nog steeds hier en daar wat sneeuw te bespeuren maar de zon scheen als nooit tevoren. Best wel gek dat er nog sneeuw is tot het midden van april. Zondag trok heel het gezin erop uit om Oslo te laten zien aan Kevin. Eerst reden we naar Holmenkollen dit is een grote skischans waar je de lift naar boven kan nemen voor een adembenemend uitzicht over de stad. Het is niet alleen een skischans maar ook een museum waar de hele geschiedenis van het skiën tentoon gesteld werd. Noren zijn enorm trots op hun uitvinding. Daarna reden we naar beneden de stad in, auto parkeren in de garage van papa’s werk. Blijkbaar was het speciaal die dag dat alle museums in Oslo gratis dus dat kwam even goed voor ons uit.  Samen bezochten we Nobel peace center, WWII museum, nationalmuseum .

Mijn broer, gastouders en ik bij het Radhus (gemeentehuis)

Maandagmorgen zagen we nog samen het operagebouw voor hij weer naar huis vertrok.

2 dagen na Kevin weer naar huis vertrokken was zaten wij in het vliegtuig richting New York. Sinds mijn gastzus Katrine een jaar met afs in the states verblijft gingen we haar bezoeken. Eigenlijk was het de bedoeling dat mijn gastfamilie haar zou ophalen in Juli en dan tegelijk 2 weken vakantie namen daar. Maar omdat mijn gastzus moet werken gedurende de vakantie ging dat dus niet door maar des te beter voor mij want dan kon ik mee ! 2 weken zouden we in Pensylvania verblijven met 4 dagen in New York en 3 dagen in Washington DC. 13 april was het alweer zover, eerst een vlucht naar Helsinki om van daaruit te landen op JFK. We vlogen met finnair waar we zoveel konden drinken als we wilden en een heerlijke vliegtuigmaaltijd aangeboden kregen. 8 uur ’s avonds landden we in New York waar we een auto huurden om naar Katrine haar gastfamilie te rijden. In onze minivan hadden we plaats voor maar liefst 8 personen, dus ruim plaats om de benen uit te strekken. Dan was het een emotioneel wederzien voor mijn gastfamilie met hun geliefde dochter. De volgende dag trokken we de natuur in om de plaatselijke natuur te bezichtigen. Het daaropvolgende weekend stond ons 4 dagen New York te wachten en hadden we een hotel zeer dichtbij Central Park en times square. Elke dag namen we zoals de meeste amerikanen ontbijt in een diner waar we ruim konden kiezen tussen Belgian waffles and american pancakes of eieren. Het meest memorabele was wel toen we bovenop de empire state building een uitzicht hadden over de hele stad. Ook namen de boot naar staten island waar we foto’s konden nemen van Lady liberty. Die 4 dagen waren echt goed gevuld met de typische toeristenatracties. Avondeten in China town, ground zero, Wall street, Central Park en zoveel meer. Jammer genoeg konden we niet langer blijven in deze overweldigende stad die zoveel te bieden heeft, Katrine moest immers naar school. Vrijdagavond nodigden Katrine me ook uit om naar een typisch amerikaans feestje te gaan in een schuur waar the main actraction beerpong was, een spelletje met de bedoeling pingpongballen in bekertjes te gooien. Allen daar wisten dat ik kwam en stelden vele vragen over België. De avond eindigden toen we om half 5 ’s nachts naar een diner reden om ontbijt te eten. Terug rijden en slapen op een zolderkamer. De volgende dag trokken we Bethlehem in, dit is de stad waar mijn gastmoeder 6 maanden woonden. Ze wees ons haar school en het huis waar ze woonde.  Dan stond alweer onze volgende grote trip te wachten waar we samen met Katrine’s gastfamilie naar Washington DC trokken. De eerste dag was het schitterend weer en bezochten we de vele memorials. Washington memorial, Lincoln memorial, Vietnam memorial, Congress, Roosevelt Memorial enzo verder. We sliepen in een vrij fancy hotel met zwembad en fitness studio. Erlend, Seth en ik sliepen op een kamer waar we gezellig tv keken en popcorn aten. De volgende dag bezochten we enkele musea waaronder Holocaust en een science museum waar we een tentoonstelling zagen over astronomical collision. De laatste dagen in usa bezochten we nog Lancaster waar er vele Amish woonden. En ik kan je vertellen als je die mensen ziet keer je echt helemaal terug in de tijd. De laatste dag had Gini de gastmoeder van Anne Stine haar 70 jaar verjaardagsfeest en keerden we helaas weer terug naar huis. Ik denk niet dat er veel studenten de kans hebben gekregen om tijdens hun jaar zoveel te reizen zoals ik dat heb gedaan. Ben dan ook enorm blij dat ik Katrine heb kunnen ontmoeten tijdens mijn jaar hier, zo ben ik bekend geraakt met het hele gezin en voel ik me ondertussen als één van hen.

Onze mini van ruim plaats voor 8 personen (Marie met Sacha de hond van Katrine's gastgezin)

Katrine bij haar Locker 

Ground zero

New york stock exchange + wall street

Uitzicht over New york vanuit Empire state Building

Times square

Lady Liberty

Skyline NY

Central Park

Guggenheim + Marie

Washington Memorial

Groepsfoto, enkel Seth was niet helemaal mee ;D

Jefferson Memorial

Gini's 70 jaar verjaardag 

The Amish vanuit de auto

Tot snel weer !

Michael 

Eind februari 2010

Vers leesmateriaal !

Dit bericht zou eigenlijk in Februari moeten gepost worden. Zonder veel meer, hier heb je hem ;D

Ik heb lang het idee voor ogen gehad om naar het Noorden van Noorwegen te trekken om zo misschien een glimp te kunnen opvangen van het Noorderlicht. Via de site van NSB (Noorse spoorwegen) vond ik uit dat je trein kon nemen van Oslo tot in Bodø  het meest noordelijk treinstation in Noorwegen. Als je Noorwegen op de kaart ziet, merk je al snel dat Noorwegen toch best groot is in vergelijking met België. De treinrit zou een goede 18 uur inhouden met 1 tussenstop in Trondheim.

Tijdens het AFS midjaars kamp was ik veel samen met Julius een Duitse jongen van Leibzig. Net zoals mij houdt hij ervan om buiten in een tent te slapen. Dus spraken we af om samen iets te organiseren. Ik vertelde hem meteen over mijn plan om de trein te nemen naar Bodø. Hij zag dit meteen helemaal zitten. Eenmaal thuisgekomen van het kamp begaf ik me snel naar mijn pc om uit te zoeken wanneer het best zou uitkomen. Ik wist dat we wintervakantie hadden van 19-27 februari maar mijn gezin had reeds gepland dat we naar onze hytte in de bergen zouden gaan en dat wilde ik zeker niet missen. En zeker niet omdat er vele skitrips gepland stonden. Met zoveel sneeuw in je omgeving moet je er ook  gebruik van maken.

Voor dinsdagavond 15 februari vond ik goedkope biljetten van Oslo naar Bodø. Ik belde vlug naar Julius of het voor hem oké was om 3 daagjes school te missen. Hij zei dat dit zeker geen probleem zou vormen dus kocht ik de tickets. Zelf wilde ik graag terug zijn voor zondagavond half 8 omdat mijn gastvader tickets had gekocht voor Band of Horses. Daarmee kocht ik meteen ook treintickets waardoor we voor zondagavond terug zouden zijn. Ik probeerde meteen zoveel mogelijk uit te zoeken wat we daar zouden kunnen doen. Bodø als stad heeft best wel wat te bieden. Zo konden we met de boot naar één van de mooiste plaatsen in Noorwegen trekken nl Lofoten. Hier reizen de bergen letterlijk uit de zee en kun je de mooiste zonondergangen meemaken met de combinatie van zon, zee en bergen. Ik vond informatie dat je aan boord van een echte vissersboot enkele dagen mee kon varen. Voor de rest heb je nog saltstraumen, dit is een speciaal fenomeen waarbij het water sterk gaat stromen.  Elisa een meisje van België waarvan ik wist dat ze in Bodø woonde, stuurde ik meteen een e-mail met de vraag of we eventueel bij haar gastgezin zouden kunnen blijven slapen. Dit was geen enkel probleem :D

Maar het plan viel nogal in duigen. Julius kreeg nl geen toelating van zijn school om 3 dagen te missen. Er zat dus niets anders op om er op m’n eentje uit te trekken. Het enige domme is dat juist omdat ik zulke goedkope biljetten te pakken had gekregen, de biljetten dus niet werden terugbetaald. Dinsdagavond was mijn gastmoeder zo vriendelijk om me af te zetten en uit te zwaaien in het  centraalstation Oslo zodat ik om elf uur ’s avonds de trein kon nemen. Ook kochten we nog snel druiven chocolade en een notenmix om zeker niet hongerig uit te trein te komen. De eerste trein bracht me tot in Trondheim, een goeie 7 uur in de trein. Jammer genoeg reisde ik in het donker waardoor ik dus niet zoveel te zien heb gekregen. Kwam ik daar binnen in de trein, vond ik mijn plaats waar ik tot mijn verbazing een pakketje vond. Weliswaar alle reizigers kregen dit. In dit pakketje zat een fleece-dekentje, oordopjes en iets om je ogen te bedekken.  Altijd leuk als je er iets gratis bij krijgt ;D In Trondheim moest ik een uurtje wachten tot de volgende trein die me helemaal tot in Bodø zou brengen. Maar liefst 10 uren in de trein, dit was gelukkig een dagtrein en had ontzettend comfortabele plaatsen, het was dan ook een iets oudere trein. Eenmaal daar aangekomen stond Elisa (afs student van België Wallonie) me al op te wachten. Van het station was het slechts 5 min rijden tot haar huis. Ze woonde zeer centraal ongeveer 10 minuten wandelen van het centrum. Bodø is best wel verschillend ten opzichte van andere steden. Het doet een beetje Amerikaans denken met hele brede wegen. Enkel in het centrum zijn er 3-etage-gebouwen terwijl als je net iets uit het centrum bent je alleen maar vrijstaande woningen ziet, geen flatgebouwen m.a.w. Ik werd hartelijk ontvangen door Elisa’s gastouders. Ze  hadden de logeerkamer klaargemaakt voor mijn komst. Wat is beter dan een opgemaakt bed na een 18 uur durende treinrit. De volgende dag, een donderdag moest Eliza naar school en leek het me wel leuk om samen met haar de 2 eerste uren mee te pikken. Met deze gelegenheid kon ik dan ook mijn school vergelijken met die van haar. En ik merkte meteen een groot verschil, de leerlingen in Eliza’s klas waren nagenoeg niet geïnteresseerd wat de leerkracht te vertellen had. Een aantal leerlingen keken zelfs de hele les naar films op hun pc. Het blijft voor mij steeds gek dat iedereen in Noorwegen een pc op school heeft. Maar op deze school zag ik dat er misbruik van gemaakt werd en de leerlingen hun concentratie verliezen. Op de school waar ik zelf zit had ik dat probleem niet zo erg ingezien omdat ik op een school zit maar iedereen goed moet presteren om binnen te komen op een goede universiteit. Probleem met Bodø is dat het een kleine stad is waardoor er slechts 1 school is en alle leerlingen worden samengezet op dezelfde school.

Na de les gevolgd te hebben trok ik maar de stad in. Bodø is omgeven met een schitterend landschap, hoge bergen aan de horizon. Het mindere is wel sinds Bodø gelegen is aan de kust dat het er zo immens waait. Daarmee gepaard het koude klimaat en je hebt een combinatie die ervoor zorgt dat je onmiddellijk bevriest als je niet over de juiste kledij beschikt. Aan de kade lagen vele boten meer bijzonder vissersboten waarmee uiteraard een zekere vislucht gepaard gaat. De boten zagen er erg bevroren uit. Het is immers zo koud dat zelfs het zoute water bevriest. Ook kwam ik een kustwacht boot tegen met een gigantisch brug waar de mensen werken om koers te bepalen. Toen droomde ik weg en zag ik mezelf al staan op de brug. En werd ik alleen maar meer geëngageerd naar mijn studies naar volgend jaar toe.

 

Daarna vond ik een boot die naar de eilanden vaart die buiten Bodø liggen. Een toeristeninformatiecentrum gaf mij de raad om zeker die boot te nemen. Om 13:00 vertrok de boot. Wat ik niet wist is dat die boot een zeer gewone ferryboot is om mensen die op de eilanden wonen te brengen. Het was niet toeristisch dat op zich was al een pluspunt en ik voelde me dan ook op en top Noor. Ik was een van de eerste in de boot en toen er een man met zijn zoon binnenkwam sprak ik hen meteen aan of dit de juiste boot was, er stonden namelijk meerdere boten daar. Hij was ongelooflijk vriendelijk en geïnteresseerd als ik was, was het een belovende combinatie. Ik vond het zeer bijzonder hoe men kon leven op een eiland. Hijzelf was opgegroeid op een eiland maar verhuisde zo’n 20 jaar geleden naar een eiland niet ver daarvandaan. Hij is getrouwd met iemand van Bodø en heeft 2 kinderen. Eerst stopte de boot op het eiland waar hij zelf opgegroeid was, op dit eiland woonden er slechts 20 mensen. Hij ging naar school op het grootste eiland in de buurt. Maar om zijn middelbare school voort te zetten moest hij naar het vasteland. En typisch als je opgroeit in zulke kleine gemeenschap is het makkelijk om de dezelfde doelen na te streven als je vader, een echte familietraditie. Hij studeerde dus net zoals zijn vader navigatie met vooruitzicht om met de boot mensen rond te voeren en te vissen.

Samen met zijn zoon stonden ik op het dek waar ik enkele wondermooie beelden van heb kunnen trekken. Werkelijk de Natuur hier is zo prachtig. Toen ik terug naar binnen ging nodigde de vader mij uit om zijn huis te tonen en om een tour te maken met zijn boot. Dat was duidelijk een “offer I couldn’t refuse”=D Jo mer jeg ser jo bedre ( Hoe meer ik te zien krijg hoe beter, maar dat verstonden jullie wel zonder vertaling ;D)  Eenmaal aangekomen op het eiland gingen we meteen naar zijn boot. Hij had samen met een goede vriend een soort taxibootbedrijfje. Hij loopt shifts van 1 week, dus 1 week werken en 1 week vakantie. Hij brengt mensen rond die op de kleinere eilanden wonen of zondags wanneer iedereen naar de kerk gaat moet hij ook iedereen rondbrengen. Een grappig feit over de kerk. De grote vraag was waar ze de kerk moesten bouwen wanneer steeds meer mensen zich vestigden op de eilanden. Er zijn namelijk 2 eilanden waar de meeste mensen op wonen. Één eiland waar 60 mensen wonen en één eiland waar 70 mensen wonen. Dus besloten ze om de kerk de bouwen op een eiland te midden van de 2. Dus elke zondag vaart iedereen naar het eiland waar de kerk staat om de mis bij te wonen.  Maar in ieder geval eerst moest hij, Tor 2 oudere mensen naar het eiland brengen waar de kerk staat, zij woonden hier maar liefst voor 60 jaar helemaal verlaten. Op dat eiland was er een kerk en hun huis en dat is alles. Daarna legde hij me wat uit over systemen die hij gebruikt om de boot te besturen en voeren we nog wat meer rond alle eilanden daar. Daarna keerden we terug naar zijn huis waar ik zijn vrouw ontmoette en hun oudste zoon. Meteen kreeg ik een glas cola en een muffin aangeboden. Daarna toonde het zoontje me rond in het kippenhok waar ze kippen van over heel de wereld hebben in allerlei vormen en maten. Waaronder een Antwerpse baardkip =D nog nooit van deze kip gehoord of gezien. De jongen vertelde gepassioneerd over alle bijzondere eigenschappen. En dat is het mooiste als je naar iemand kan luisteren die gepassioneerd verteld.

 

 Verder omdat Bodø zo Noordelijke ( boven de poolcirkel) ligt betekent dit ook dat het zeer vroeg donker word en waar je de mooiste zonsondergangen kunt meemaken. Een roodoranje gloed over de Horizon met sterke bries wind. Ik moest met pijn in het hart alweer afscheid nemen van deze vriendelijke mensen. Maar niet vooraleer we nog een tour rond het eiland namen. Ook bijzonder aan het eiland is dat er een supermarkt was en een school voor kinderen van 6 tot 16 waar slecht 10 kinderen de lessen bijwoonden. Als het aan hen lag kon ik meteen enkele nachten bij hun blijven slapen. Ook nodigde ze uit om zeker terug te komen in de zomer wanneer de eilanden op z’n mooiste zijn. Ook weer vanwege dat het zo noordelijk gelegen is heb je hier het fenomeen midzomerzon waarbij de zon niet ondergaat maar enkel rondcirkelt. Ik ga zeker contact met deze mensen blijven houden. Ze vertelde me dat wanneer zij op vakantie zijn dat ik dan op het huis kan passen. Dat aanbod moet ik zeker een dag verzilveren.

’s Avonds laat weer terug bij Eliza gekomen waar zij een andere uitwisselingsstudent Joey van China had uitgenodigd. Samen met de 2 meiden praten we over onze ervaringen in Noorwegen en spraken we af dat ze een lang weekend bij mij zouden blijven slapen in mei/Juni. Dat wordt alvast zeer gezellig. 

Toen ik de trein terug nam zat ik samen met iemand van Berlijn die in Noorwegen haar grote liefde had gevonden. Ze vertrok in de zomer 2010 op een hiking tour in Nordnorge (noordnoorwegen). Haar plan was namelijk om het prachtige landschap in Lofoten te bezichtigen waar de Bergen letterlijk reizen uit het water. Toen ze weer terug liftte stopte er een man om haar naar Trondheim (een grote stad in Noorwegen)  te brengen. Maar in de plaats daarvan werden de 2 stapelzot verliefd op elkaar en stond ze nu op punt om te verhuizen daarmee dat ze terug in Noorwegen was.

Eigenlijk gedurende hele mijn trienreis terug heb ik met mensen zitten praten. Nadat de Duitse tot haar bestemming was gekomen zat ik naast een jongen die op weg was naar zijn oom om een weekend daar te verblijven. Met hem heb ik het vooral gehad over de verschillende dialecten die Noorwegen rijk is. Noorwegen is op gebied van dialecten een speciaal geval. Niet zoals in België waar dialect spreken wordt gezien als minder is het Noorwegen volkomen normaal. In Noorwegen is er namelijk een volledige gelijkstelling. Je hebt niet zoals met het Nederlands één vorm die correct is. Zo wordt het journaal bij ons altijd in algemeen Nederlands gepresenteerd en spreken de leerkrachten op school ook deze beschaafde vorm. In Noorwegen is dit absoluut niet het geval, hier spreken de nieuwslezers allen hun eigen dialect en spreken de leerkrachten ook de dialectvorm waar ze mee opgegroeid zijn. Hetzelfde met Radio. Noorwegen heeft ook 2 schrift spraken Bokmal en nynorsk. Bokmal is de meest voorkomende vorm die erg gelijkt op het Deens en daartegenover heb je het nynorsk een schriftspraak die gebaseerd is op de dialecten. Dus niet zoals in België waar het Standaardnederlands de enige juiste vorm is. Nu ben ik een beetje mijn verhaal kwijtgeraakt. Die jongen in de trein kwam van een klein dorp in het Noorden en hij sprak dus heel anders dan ik gewoon was te horen. Niet dat de verschillen zo groot zijn maar toch gek dat de meest gebruikte woorden op een heel andere manier worden uitgesproken. Tijdens mijn treinrit van Trondheim naar Oslo zat ik samen met een dame die onderweg was naar haar dochter die in Duitsland woont. Erg gezellig om te luisteren naar al haar verhalen, ik voelde me ook echt een deel van Noorwegen. Ook merk ik dat de taal absoluut geen problemen meer vormt, ik kan me volledig uitdrukken. Te weten dat ik in september echt met het gevoel zat dat ik de taal nooit zou kunnen leren of in ieder geval dat het maar niet vooruitging. Te weten dat al die zorgen voor niets geweest. Ik begon Noors te spreken van oktober en lees nu alleen maar Noorse boeken.

Zaterdag dan weer teruggekomen in Oslo, vandaar de trein naar Sandvika waar mijn geliefde gastmoeder me stond op te wachten 8 uur ’s morgens.  Een paar uurtjes bijgeslapen want in de trein heb ik vooral gesproken met anderen en veel gelezen. Ik heb namelijk mijn eerste Noorse boek uitgelezen. Men som hater kvinner van stieg Larson echt een aanrader btw. Ik heb maar liefst meer dan 500 bladzijden gelezen op 2 dagen.
Toen ik uitgeslapen was belde Ludvik (een supertoffe kerel die 2 jaar geleden een Belgische uitwisselingsstudent bij hem had wonende) me op om samen film te zien en avondeten. Hij heeft thuis zo’n echte home cinema met een mega geluidsinstallatie en een projector. Dat gepaard met een goede film (into the wild) en je avond kan niet beter.

Zondag was het dan weer een familietour op de skilatten. Waar we vanuit ons huis naar een nabij gelegen hytte waar ze allerlei lekkers verkopen, langlauften. Onderschat me niet maar ik de techniek steeds beter onder de knie te krijgen. Ik ben er zeker van dat deze uitstappen me nog vaak gaan blijven herinneren en een van dingen die ik zeker ga missen als ik terug ben.

Maandag kwam Julius, de jongen waar ik eigenlijk mee naar Bodø ging, langs. Hij is 16 jaar en heeft een enorme kennis over allerlei boeken en films, een kerel naar mijn hart. Hij bleef een nachtje bij ons slapen. Dinsdag trokken we de bossen in met enkele biertjes die ik voor hem gekocht had. Vanwege zijn leeftijd kan hij geen alcohol kopen (iets waar ze toch wel streng op zijn in Noorwegen). Toen we terug thuis kwamen stond er ons een heerlijke sauna te wachten na in de sneeuw gepleuterd te hebben.

Gezien allen hier nu wintervakantie hebben vertrokken we woensdag naar onze hytte in de bergen. maar niet voordat ik, Erlend en Marie naar de kapper zijn geweest. Wat er op neer komt dat ik nu geen haar meer op mijn hoofd heb staan, de kapper heeft er net iets meer afgeknipt dan ik eigenlijk wilde. Niet dat dat zo erg is, het groeit toch met een snel tempo terug. Maar toen we terug uit het kapsalon kwamen merkte ik toch gelijk dat het behoorlijk kouder is zonder al die haren. 

Donderdag stond er een lange Langren/langlauf tour gepland maar liefst 28 km. Het was enorm prachtig weer en alle waren mee zelfs m’n broer Erlend die niet bepaald opgezeten  is met Langren. Het doel was om een berghut te bereiken boven de boomgrens waar ze de lekkerste wafels verkochten. Het was er zeer gezellig, niet zoals een gewone taverne waar er stoelen en banken staan. Nee, hier zat je letterlijk in een woonkamer met zetels salontafel en een tv. Waarom ik de tv vermeld is met opzet. Misschien weten jullie dit maar het zijn winterspelen in Oslo. Dit is geleden van 1954. En iedereen maar dan echt iedereen is helemaal zot van Langren dus dat betekent dat deze periode gekenmerkt wordt door allerlei lange conversaties wie zal winnen. Nadat we deze uitermate lekkere wafels naar binnen hadden gepeuzeld stond er onze lange weg te wachten terug naar onze hytte. Er was een enorm sterke wind buiten wat het moeilijk maakte om vooruit te komen. Maar eenmaal terug thuis gekomen stond er een heerlijke jagermeister op mijn gastpapa en mij te wachten om terug wat temperatuur te krijgen. Ter compensatie omdat we hier geen sauna hebben. Veel tijd hadden we niet om uit te rusten na deze lange dag. Een ander gezin kwam namelijk bij ons eten. 

Zaterdag maakten we ons dan weer klaar op echt te gaan skiën daarmee bedoel ik natuurlijk downhill. Waar ik samen met Erlend het hele gebied onveilig maakte. En mijn gastpapa met Marie naar beneden scheurde. Mijn gastmoeder is niet zo’n downhill type en vond het leuker om te gaan langlaufen. Maar rond de middag kwam zij met lunch ons tegemoet in het dalstation met haar langrenlatten waar we gezellig samen lunchten. Die avond waren wij dan uitgenodigd om bij het andere gezin (de beste vriendin van mijn gastmoeder heeft een hytte 10 min van ons) te eten.

Echt waar jongens maar de tijd is me hier veel te kort. Ik krijg hier letterlijk geen moment rust. 22 februari vorige dinsdag heb ik ook mijn 6 maanden in Noorwegen gevierd waarbij mijn ouders mij trakteerden op sushi. Nu dat ik nu nog maar 4 maanden te gaan heb besef ik dat mijn Noors verhaal ten einde begint te lopen. Ik wil nog helemaal niet terug naar huis. Ik weet dat ik al deze mensen hier zo ontzettend veel ga missen. Vandaag zondag zei mijn kleine zusje nadat ze te horen kreeg dat ik nog maar 4 maanden zou blijven, dat ik niet mocht vertrekken en dat ik voor altijd moest blijven. Dat doet toch wel iets met mij.

Ha det bra !